ฉันเป็นมนุษย์
ฉันรู้เพราะฉันหายใจ
และฉันไม่รู้ว่าฉันรู้สึกหรือไม่
แต่ฉันรู้สึกว่าฉันแย่มาก, เพื่อน
และหนังเรื่องนั้นชื่ออะไร
ที่วันนั้นซ้ำไปซ้ำมา?
ใช่, ฉันอยู่ในหนังแบบนั้น
เพราะกิจวัตรเดิมๆ ดึงฉันกลับมาเสมอ
ใช่, รถไฟใต้ดินที่รัก, ได้โปรดอย่าพาฉันกลับบ้านอีกเลย
ฉันแค่อยากหลงทางสักสองสามนาที
และเมื่อประตูเปิด, ฉันก็เดินทางเดิมอีกครั้ง
เพราะฉันเหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรในวันนี้

แซนด์แมน, แซนด์แมนที่รัก, ฉันมาถึงจุดนี้อีกแล้ว
ให้ฉันฝันและปืนลูกซอง, ที่เหลือฉันจัดการเอง, ใช่
แซนด์แมน, แซนด์แมนที่รัก, มันเศร้าในพื้นที่ของฉัน
ฉันเหงาในทรายดูด, ต้องการใครสักคนคุยด้วย

ฉันเป็นมนุษย์
ฉันรู้เพราะฉันหายใจ
แต่การหายใจครั้งนี้
มันยาวนานมาก
ร่างกายของฉันเดินผ่านถนน
จิตวิญญาณของฉันเดินทางไปด้วย
หลงทางในตรอกมืด
เพราะโชคไม่เคยพบฉัน
ใช่, Uber ที่รัก, ได้โปรดอย่าพาฉันกลับบ้านอีกเลย
ฉันกลัวความเงียบและกลัวว่าฉันจะหลงทางในนั้น
เพราะเสียงนี้ที่แพร่กระจายไปทั่วในตัวฉัน
ทำให้ฉันรู้สึกว่าฉันไม่เคยอยู่บ้านจริงๆ
มันจะผ่านไปไหม?

แซนด์แมน, แซนด์แมนที่รัก, ฉันมาถึงจุดนี้อีกแล้ว
ให้ฉันฝันและปืนลูกซอง, ที่เหลือฉันจัดการเอง
แซนด์แมน, แซนด์แมนที่รัก, มันเศร้าในพื้นที่ของฉัน
ฉันเหงาในทรายดูด, ต้องการใครสักคนคุยด้วย

(ฉันมาถึงจุดนี้อีกแล้ว)
(ที่เหลือฉันจัดการเอง)
อืม-อืม

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES