มันเป็นสองสัปดาห์หลังจากวันที่เธอครบอายุสิบแปดปี
แต่งตัวด้วยชุดขาว ไปที่โบสถ์ในคืนนั้น
เธอมีกล่องจดหมายของเขาอยู่บนที่นั่งผู้โดยสาร
มีเหรียญหกเพนซ์ในรองเท้าของเธอ
บางอย่างถูกยืม บางอย่างสีฟ้า
และเมื่อประตูโบสถ์เปิดอย่างกว้าง
เธอปิดผ้าคลุมหน้าลงพยายามซ่อนน้ำตา
โอ้ เธอไม่สามารถเชื่อได้
เธอได้ยินเสียงแตรจากวงดนตรีทหาร
และดอกไม้ตกออกจากมือของเธอ

ที่รัก ทำไมคุณต้องทิ้งฉันไป ทำไมคุณต้องไป
ฉันคาดหวังว่าจะมีตลอดไป แต่ตอนนี้ฉันจะไม่รู้เลย
ฉันแม้แต่หายใจไม่ได้
มันเหมือนฉันมองจากระยะไกล
ยืนอยู่ในพื้นหลัง
ทุกคนกำลังพูดว่า เขาจะไม่กลับบ้านแล้ว
นี่ไม่สามารถเกิดขึ้นกับฉันได้
นี่เพียงแค่ฝัน

ผู้บริการศาสนาบอกให้เราหันหัวลงและสวดมนต์
พระเจ้า โปรดยกโทษและรักษาความเจ็บปวดนี้
แล้วชุมนุมทั้งหมดก็ยืนขึ้น
และร้องเพลงที่เศร้าที่สุดที่เธอเคยได้ยิน
แล้วพวกเขาให้เธอธงที่ถูกพับเก็บ

และเธอยึดติดทุกอย่างที่เธอยังมีเหลือของเขา
โอ้ และสิ่งที่อาจจะเป็นไปได้
แล้วปืนดังเสียงยิงครั้งสุดท้าย
และมันรู้สึกเหมือนกระสุนยิงเข้าใจเธอ

ที่รัก ทำไมคุณต้องทิ้งฉันไป ทำไมคุณต้องไป
ฉันคาดหวังว่าจะมีตลอดไป แต่ตอนนี้ฉันจะไม่รู้เลย
ฉันแม้แต่หายใจไม่ได้
มันเหมือนฉันมองจากระยะไกล
ยืนอยู่ในพื้นหลัง
ทุกคนกำลังพูดว่า เขาจะไม่กลับบ้านแล้ว
นี่ไม่สามารถเกิดขึ้นกับฉันได้
นี่เพียงแค่ฝัน

ที่รัก ทำไมคุณต้องทิ้งฉันไป ทำไมคุณต้องไป
ฉันคาดหวังว่าจะมีตลอดไป แต่ตอนนี้ฉันจะไม่รู้เลย
โอ้ ฉันจะไม่รู้เลย
มันเหมือนฉันมองจากระยะไกล
ยืนอยู่ในพื้นหลัง
ทุกคนกำลังพูดว่า เขาจะไม่กลับบ้านแล้ว
นี่ไม่สามารถเกิดขึ้นกับฉันได้
นี่เพียงแค่ฝัน

โอ้ นี่เพียงแค่ฝัน
แค่ฝัน (ใช่ ใช่)

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES