"สวัสดี, ถ้าคุณคลิกไฟล์นี้
แน่นอนว่าคุณมีช่องว่างในความทรงจำ"
ฉันเขียนมันเพราะฉันไม่สามารถเข้าถึงอีเมลได้และคิดว่า:
"ฉันจำรหัสผ่านไม่ได้, นับประสาอะไรกับเรื่องราว"
อีกไม่กี่ปีฉันจะลืมว่าฉันเป็นใคร
ฉันคิดอะไร, ฉันชอบอะไร, ฉันเกลียดอะไร
จริงๆ แล้วคุณอยู่ที่นี่เหมือนคนใน Memento
โอเค, ฟังเพลงนี้และคำคล้องจองข้างใน

อย่ากลัวที่จะอายุมากขึ้น
อายุที่แสดงออกมาดึงดูด, ดู Persepolis
อย่ากลัวที่จะร้องเพลงเพี้ยน
ไม่ใช่ป๊อปสตาร์, ระฆังดังมาหลายศตวรรษ
ในโลกที่ทุกคนแข่งขันกัน
คุณไม่ต้องขี่ม้า, ขี่อานของ Pegaso
และจำไว้ว่าต้องให้เกียรติความเงียบ
แกล้งทำเป็นวางดอกไม้บนหลุมศพของ Marcel Marceau

คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก
คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก

อย่าบูชาความทันสมัย, มันเป็นพลาสติก
ในปี 1930 ความทันสมัยคือสวัสติกะ
ที่นี่มีความตึงเครียด, หายใจไม่ออก, หอบ
มันเป็นการล่องเรือฤดูร้อนแต่ในท้องเรือของ Admiral
เดินทางด้วยรถยนต์, จักรยานล้อเดียว และเครื่องร่อน
ไม่ใช่ในห้องของคุณกับนิ้วบนแผนที่
วิญญาณทุกข์ทรมานเพราะไม่ไปไหนเลย
และเมื่อพวกเขาสามารถไปได้, ไม่มีที่ไหนเลย

ตอนเย็นปิดโทรศัพท์มือถือ
มันเป็นอุปกรณ์, จริงๆ แล้วมันกำลังเอารอยยิ้มของคุณไป
เคารพมวลชน, แต่เป็นมวลของร่างกายคุณ
ไม่ใช่มวลที่โทษนักการเมืองและมันน่ารังเกียจ
ยอมรับความเจ็บปวดเพื่อชื่นชมชีวิต
เหมือนกลืนถ่านเพื่อชื่นชมพิซซ่า
น่าขัน, คิดถึงคนที่แย่กว่าไม่ได้ทำให้คุณดีขึ้น
เว้นแต่คุณจะเป็นคนเย็นชา

คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก
คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก

จำไว้: สัญชาตญาณที่หกของคุณคือความรู้สึกผิด
และทุกคนใช้ประโยชน์จากมันอย่างน้อยหนึ่งครั้ง
ดังนั้นการเปิดใจให้คนอื่นเป็นเรื่องดี
แต่ที่ทางเข้าคุณควรมีประตูอย่างน้อยหนึ่งบาน
ปกป้องตัวเองและปกป้องวัฒนธรรม, ไม่ใช่โดยการลงถนน
แต่โดยการลงถนนเพื่อไปดูหนังหรือโรงละคร
เมื่อพวกเขาปิด Odeon ทุกคนประท้วง
ใช่, และในหนึ่งปีไม่มีใครไปที่นั่น
ไม่จริงที่ประกาศนียบัตรของคุณไร้ประโยชน์
มันไร้ประโยชน์ที่จะถกเถียงเรื่องก้นในจีสตริง
ไม่ใช่ทุกคนที่รักคุณ, พวกเขาสงสัยในไอคอน
กลายเป็นนักบุญและคุณจะเป็นเป้าหมายเหมือน Nicola
ฟังสิ่งที่คุณชอบไม่ใช่สิ่งที่คนอื่นชอบ, ที่ชอบ
ลืมเรื่องกรรม, ใครก็ตามที่ทำผิดก็รอดไปได้
ถ้าพวกเขาทำให้คุณเป็นนายกเทศมนตรี, ขอบคุณ, เปิดจัตุรัส, จูบ
เพื่อดูว่าใครทำให้ตกใจ

คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก
คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก
คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก
คุณเริ่มลืม, มันเป็นแบบนี้
แต่ความทรงจำของคุณดีขึ้นด้วยการคลิก

ไม่มีอะไรแปลกถ้าตอนบ่าย
ฉันไม่คิดถึงจานที่มีอกไก่งวงในซุป
ที่เก็บไว้ตั้งแต่เมื่อวานในตู้เย็นตอนเที่ยง
ไม่มีอะไรแปลกถ้าเพื่อหลีกเลี่ยงความเข้าใจผิดร้ายแรง
ฉันติดป้าย, ไม่ปฏิเสธ
บทกวีที่เน้นที่หน้าต่างสีขาว
"จำจานที่มีอกไก่งวงในซุป"
ไม่มีอะไรแปลกถ้าตอนนี้เท่านั้น
พวกเขาบอกฉันด้วยตัวอักษรสีดำเบาๆ บนพื้นเหลืองว่ามี
จานที่มีอกไก่งวงในซุปในตู้เย็น
ไม่มีอะไรแปลกถ้าตอนที่ฉันปิดตู้เย็นและประตู
ไม่เพียงแต่แสงภายในจะดับลงบนอาหารและหายไป
แต่ยังรวมถึงแสงของฉัน, ค่อยๆ บนสมอง

CONSULTER LES PAROLES ORIGINALES