มองกลับไปถึงวันนั้น วันที่ผ่านพ้นไป
วันที่เคยไปแห่งไหน ไม่มีใครสนใจ
ทำอะไรได้ตามเสรี แต่พอจะมีผู้คนเข้าใจ
มองกลับมาถึงวันนี้ มีแต่คนสนใจ
ทำอะไร ใครต่อใคร อยากจะมองร่ำไป
มีแต่คนชื่นชมมากมาย แต่ใยไม่มีผู้ใดเข้าใจเช่นเคย

ใครจะรู้ความรู้สึกลึกลึกในใจของฉันจริงจริง
อาจจะเหมือนมีทุกสิ่ง แต่แล้วจริงจริงฉันไม่มีใคร
ใครจะรู้ (ความรู้สึกลึกลึก ในใจของฉันจริงจริง)
รู้ในความวังเวง ลึกลึกในใจ
ใครต่อใคร คิดว่าฉัน ดีกว่าคนทั่วไป
ใครต่อใครนึกว่าฉัน อยู่ดินแดนแสนไกล
เขาเหล่านั้นชื่นชม สนใจ แต่มีผู้ใดที่ยังเข้าใจเช่นเคย

ใครจะรู้ความรู้สึกลึกลึกในใจของฉันจริงจริง
อาจจะเหมือนมีทุกสิ่ง แต่แล้วจริงจริงฉันไม่มีใคร
ใครจะรู้ (ความรู้สึกลึกลึก ในใจของฉันจริงจริง)
ใครจะรู้ (ใครจะรู้)

เวทีแสดง มีแสงดวงไฟ สาดส่อง
ทุกครั้งมีคนคอยดูคอยมอง ยิ้มแย้มพอใจ
เวลาหมดลง แล้วเขาคงพากันไป
ทิ้งไว้เพียงความเดียวดายในใจของฉันคนเดียว

ใครจะรู้ (ใครจะรู้)
ใครจะรู้ (ใครจะรู้)

เวทีแสดง มีแสงดวงไฟ สาดส่อง
ทุกครั้งมีคนคอยดูคอยมอง ยิ้มแย้มพอใจ
เวลาหมดลง แล้วเขาคงพากันไป
ทิ้งไว้เพียงความเดียวดายในใจของฉันคนเดียว

ใครจะรู้ (ใครจะรู้)
ใครจะรู้ความรู้สึกลึกลึกในใจของฉันจริงจริง
อาจจะเหมือนมีทุกสิ่ง แต่แล้วจริงจริงฉันไม่มีใคร
ใครจะรู้ (ความรู้สึกลึกลึก ในใจของฉันจริงจริง)
ใครจะรู้ (ใครจะรู้ ใครจะรู้)
ใครจะรู้