Ήταν κάποτε παλιά ένασ αφέντησ με φλουριά
Που 'χε σκλάβο με μυαλό μα δεν του βγήκε σε καλό
Είχε ξεσηκώσει κι άλλουσ αχ τι μπελάσ για τουσ μεγάλουσ
Ο αφέντησ απειλούσε και ο σκλάβοσ τ' απαντούσε

Κι αν δεμένο και δαρμένο διατάξεισ να με φέρουν
Κι απ' τα βάσανα πεθάνω τι θα χάσεισ σκέψου
Πρώτα πρώτα μια για πάντα ένασ άνθρωποσ θα λείψει
Κι όσα τώρα μου φορτώνεισ όλα εσύ θα φορτωθείσ
Τι θα χάσεισ σκέψου

Κι όχι κέρδοσ πωσ θα βγάλεισ με την πράξη σου αυτή
Μια και μυστικό κανένα από μένα δε θα μάθεισ
Τι θα χάσεισ σκέψου

Καλοσκέφτηκε ο αφέντησ κάτσε του λέει να τα πούμε
Τι να πούμε λέει ο σκλάβοσ τίποτα τώρα δεν ακούμε
Τη σκλαβιά μου λύνοντασ καλόπιασέ με το κοινό συμφέρον δεσ
Το χρυσάφι σου χαρίζω προτιμώ τη λευτεριά

Στο κάτω κάτω τησ γραφήσ γιατί να είμαι σκλάβοσ
Τα παιχνίδια των θεών να τα πληρώνω εγώ
Στο κάτω κάτω τησ γραφήσ γιατί να είμαι σκλάβοσ