รออยู่เเบบนี้
รออยู่ตรงนี้
เราทำเเค่นี้พอ

เธอมีความหมาย
ไม่เคยจางหาย
ฉันรู้เมื่อสายไป

เธอจากไปเเล้ว
จากจันทร์ที่เเล้ว
เรื่องนั้นฉันรู้ดี

อาจจะเป็นความผิดฉัน
ที่ทำเธอผิดหวัง
เเต่ฉันไม่เคยได้บอกใคร

ทำไมฉันชอบดนตรีเเบบนี้จัง
มันเปลี่ยนทุกอย่างที่อยู่บนโลกเป็นสีดำ
ฉันกลายเป็นคนสับสนในตอนนี้

ฉันเขียนเพลงนี้เเทนด้วยหยดน้ำตา
อารมณ์อ่อนไหวของฉันไม่เหมือนเมื่อก่อนนี้

เธอเป็นดาวล่องลอยออกไปห่างไกลจากฉัน
ไม่มีวันย้อนคืนเวลาที่เราเคยได้ใช้

ทำไมเป็นตอนนี้
ทำไมต้องตอนนี้
ฉันไม่ยอมรับมัน

ผู้คนต่างทวงถาม
กับสิ่งเหล่านั้นว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร

ทำไมฉันชอบดนตรีเเบบนี้จัง
มันเปลี่ยนทุกอย่างที่อยู่บนโลกเป็นสีดำ
ฉันกลายเป็นคนสับสนในตอนนี้

ฉันทำคนรอบตัวฉันหล่นหายไป
วันนึงตื่นขึ้นฉันเเทบไม่อยากจะหายใจ
ฉันกลับมาถามตัวเองทำไมเป็นคนเเบบนี้
เเละฉันไม่ถือโกรธโปรดโทษเธอ
บางสิ่งบางอย่างที่ฉันได้พบเจอ
มันทำให้ฉันต้องกลายเป็นคนเเบบนี้

ฉันเขียนเพลงนี้เเทนด้วยหยดน้ำตา
ฉันอยู่ไม่ได้ฉันอยู่ไม่ได้ถ้าเกิดไม่มีเธอ
อารมณ์อ่อนไหวของฉันไม่เหมือนเมื่อก่อนนี้

เธอเป็นดาวล่องลอยออกไปห่างไกลจากฉัน
ไม่มีวันย้อนคืนเวลาที่เราเคยได้ใช้