Toen ik nog op de schoolbank zat had ik een kleine kameraad
Z'n vader was een schatrijke meneer
Hij was in heel de stad bekend maar hij had z'n zoontje zo verwend
Het jongetje kreeg alles en nog meer
Hij had het mooiste schoolgerief 't mooiste speelgoed de mooiste fiets
Er was niets meer waarvan hij dromen kon
'K weet niet of ik het zeggen moet maar 'k was een tikkeltje jaloers
En ieder die dat wist begreep waarom

Want hij had alles en ik niets
En ik voelde mij zo arm ik voelde me zo klein zo onbeduidend klein
Want hij had alles en ik niets
Wat had ik graag in zijn plaats willen zijn

Toen hij z’n eerste wagen had liep hij met zeer veel geld op zak
En stal het meisje van m’n achttien jaar het deed oneindig veel verdriet
Hem dit vergeven kon ik niet dus gingen onze wegen uit elkaar
‘k wou niet meer in z’n schaduw gaan ik had het lang genoeg gedaan
Zo bleef ik heel alleen in het bestaan hij was omringd door iedereen
Het leek alsof de zon alleen voor hem daar boven aan de hemel scheen

Want hij had alles en ik niets
En ik voelde mij zo arm ik voelde me zo klein zo onbeduidend klein
Want hij had alles en ik niets
Wat had ik graag in zijn plaats willen zijn

Verleden week tien jaar nadien heb ik hem pas teruggezien
Hij keek niet meer hoogmoedig op mij neer
Maar liep met z'n hoofd in de grond omdat er in z'n ogen stond:
'K ben niet meer zo gelukkig als weleer
Z'n erfdeel heeft hij opgedaan z'n meisje heeft hem laten staan
Hij heeft geen geld geen thuis geen vrienden meer
Ik vond de liefde en 't geluk waarvoor ik vocht stuk voor stuk
Nu zijn precies de zaken omgekeerd

Eens had hij alles en ik niets
En ik voelde me zo arm ik voelde me zo klein zo onbeduidend klein
Nu heb ik alles en hij niets
En ik zou niet graag in zijn plaats willen zijn