Czarne brylanty pochłaniamy światło
Połykam płomień dziś wszystkie słońca zgasną
Nie zasną zmysły w każdym odbicia promyku
Dwie bryłki węgla zamknięte w słoiku

Nie jesteśmy diamentami choć pochodzimy skąd węgiel
Urobek w naszych żyłach zapchane arterie
Koks nie pod nosem a w pełnej świadomości
Synapsy w naszych mózgach są pełne czarnej wściekłości
To czarne dziury zaklęte w szklany słoik
Nie otwieraj tej pandory będziesz miał powtórkę z Troi
Nie stroi nie bangla nie pasuje odbij
Zaraz tutaj pogrzebiemy w twej genealogii
To drzewo dobrze będzie się hajcować
Zawsze pod ziemią może zresztą te korzenie schować
A gdy eony miną twoje drzewo zapadnięte
I tak w końcu w carbon zostanie przeklęte
Nie wrzucaj tu przyszłości jakbyś nie wiedział nic o nas
Szlachetny kamień ziemia mezalians i romans
Nie byle jaka dziołcha cię synek dopadła
Jaskółka czarny brylant zesłana tu przez diabła

Czarne brylanty pochłaniamy światło
Połykam płomień dziś wszystkie słońca zgasną
Nie zasną zmysły w każdym odbicia promyku
Dwie bryłki węgla zamknięte w słoiku

Sól ziemi czarnej tak za nami krzyczą
Póki jeszcze gardła całe a oczy widzą
A jeśli jeszcze wrażeń ci potrzeba czekaj
Już posmarowana masłem śmierć jak kromka chleba
Nie ważne czy historia znów zatoczy koło
Tego co płynie w tętnicach nigdy nie odbiorą
Nie ważne gdzie mieszkasz gdzie się znajdujesz
Zamiast pulsu tąpnięcia w swoim sercu czujesz
My nie jak świecidełka nie przejrzysz się w tej bombce
Nie odbijamy światła my pochłaniamy słońce
Diamenty co to z węgla zostały poczęte lecz nałożenie nas na złoto było by błędem
I jeśli coś tu rzucić miałeś może jednak przestań
Jaskółka siostra burzy lata nad tobą jak heksa
Jaskółka czarny brylant zesłana tu przez diabła
I równie czarny w sercu Warga

Czarne brylanty pochłaniamy światło
Połykamy płomień wszystkie słońca zgasną
Nie zasną zmysły w każdym odbicia promyku
Dwie bryłki węgla zamknięte w słoiku

Czarne brylanty pochłaniamy światło
Połykamy płomień wszystkie słońca zgasną
Nie zasną zmysły w każdym odbicia promyku
Dwie bryłki węgla zamknięte w słoiku

Tam gdzie pagórki wypłakują sztolnie
Tam gdzie kopalnie dobywają oddech
Tam rośnie trawa gdzie nie miała prawa rosnąć
Gdzie czarny brylant pozwolił nam dorosnąć
Tam znajdziesz mnie tylko patrz uważnie w niebo
Przypatruj się jestem strzałą nad krawędzią
Horyzont kocha codziennie się ze mną
Jak czarny miecz
Witam się z twoją arterią

Czarne brylanty pochłaniamy światło
Połykam płomień dziś wszystkie słońca zgasną
Nie zasną zmysły w każdym odbicia promyku (nie nie)
Dwie bryłki węgla zamknięte w słoiku

Popatrz ile razy spierdoliłeś stąd i wróciłeś
Pytasz o korzenie nie znajdziesz ich
Chwilę ulotne jak ulotka
Śląskie Chachary będą piły wódkę z brytfann
To jest twój dom i będzie nim aż zginiesz
Wydaje się tobie że to uczucie już znasz
Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem