Ήταν κάποτε απρίλησ
Κι εγώ ήμουνα παιδί
Τρυφερό σαν το λουλούδι
Δροσερό σαν τη βροχή
Ήτανε άνοιξη σαν τώρα
Και στην όμορφη αμμουδιά
Πρωτοχτίσαμε παλάτια
Με τον ήλιο στην καρδιά
Χρυσοκίτρινα κοχύλια
Μου πετούσεσ στην ποδιά
Στα παιχνίδια με το κύμα
Σ'είχα πάντα συντροφιά
Δυο μικρά δειλά παιδιά
Στη ζεστή την αμμουδιά

Ήταν κάποια ιστορία
Που τη ζήσαμε μαζί
Το τραγούδι τησ αγάπησ
Συ μου το'χεσ πρωτοπεί
Μα ήρθε κάποτε ένα τρένο
Που σε πήρε βιαστικά
Και ξεχάστηκε η αγάπη
Μεσ'τον έρημο σταθμό
Και γκρεμίστηκαν οι πύργοι
Στη μικρή ακρογιαλιά
Ο απρίλησ από τότε δεν ξανάρθε άλλη φορά
Μόνο γκρίζα συννεφιά
Έχω πια για συντροφιά

Μεσ'τησ πόλησ τη ρουτίνα
Μεσ'τα φώτα τη βοή
Καθώσ τρέχω τώρα μόνη
Να προλάβω τη ζωή
Ώρεσ ώρεσ πώσ θυμάμαι
Τη μικρή μασ αμμουδιά
Κι είναι τόση η νοσταλγία
Που με καίει σαν φωτιά
Να γινόταν κάποια μέρα
Και να σ'έβρισκα ξανά
Με τισ χούφτεσ μου ν'αγγίξω
Τη ζεστή σου τη καρδιά
Τρυφερά να την ακούσω
Να χτυπά σαν μια φορά
Να γινόταν κάποια μέρα
Και να ερχόσουνα ξανά

Η μικρή μασ ιστορία
Που την έσβησε η ζωή
Τί δε θα'δινα στ'αλήθεια
Να τη ζήσω απ'την αρχή