Oldukça boş, bomboş

Ne sen varsın yerinde, ne ben varım bedenimde
Bilmiyorum ruhum kimde, bu son şarkım sana dinle

Aç şu gözlerini bir bak
Bu rüyalardan uzak kalıyorsun
Onsuz olsun sonsuz yolcum

Ne sen varsın yerinde, ne ben varım bedenimde
Bilmiyorum ruhum kimde, bu son şarkım sana dinle

Gel kuzum, ben sevgilerin özlemiyim
Kızına çizilmiş bir hasretin en renkli portresiyim
Senin konuşmadığın cümlenin ta kendisiyim
Hayat, gitmeliyim beni affedin

Benim sonum iyi değil (değil, değil, değil)
Hep diyorum aklım yerinde değil
Bırak olan oldu, niye böyle oldu?
Söyle sana ne oldu, ecel beni buldu

Hep bi ninni okudu, gözlerimden beni okudu
Cahil dediğin adam hayat okulunu okudu
I don’t give a fuck about the money or the fame
Önemli olan giderken nasıl gideceğim

Arkamdan konuşmasınlar, yüzüme konuşmayanlar
Ne zaman aslanın sırtında sırtlanlar
Av oldum, gel beni kurtar
Gel beni kurtar

Ne sen varsın yerinde, ne ben varım bedenimde
Bilmiyorum ruhum kimde, bu son şarkım sana dinle

7 kat yer altında hiç nefes aldın mı?
Son dediğin bir parça puzzle’ı koymadan tamamladın mı?
Tek bir cümle kuramadan bir savaş kazandın mı?
Kaybettiğini bilsen de galibiyet aldın mı?

Adamlık buysa o zaman hepinizden adamım ulan
Korktuğumdan değil özümün özürleri adamlıktan
Zora düştüm kaderimden borç aldım
Benden faiz istedi ben her gün ona şarkı yazdım

İbadet ettiğim bu kalpte iktidarsın
Gezmiş’lerin gözlerinde bir deniz kadarsın
Ünlenmiş ünlenmemiş her kim varsa bu odada
Bıraksın silahları tek bir gün dostluk kazansın

Mahsuni Şerif’imin uyuduğu yer kadarsın
Nasıl bir hasret Ahmet’im gibi sürgün yazarsın
Rapçi değilim ben derdimi döken bir şairim
Ozanlar sema kurdu ben her bir ses teline misafirim

Ne sen varsın yerinde, ne ben varım bedenimde
Bilmiyorum ruhum kimde, bu son şarkım sana dinle