Rysy na szkle napisał wiele wiele lat temu Staś Zybowski i Boguś Olewicz
A teraz zagramy ją dla was w nowej wersji, właśnie z kwartetem
Zegar bije już szósty raz
Słońce spada na stół
Zaraz wejdziesz, zapadnę w trans
Obudzi mnie ból

I sama nie wiem czy tego chcę?
Czasem życia mego mi żal
Rysa na szkle

Schody w górę i schody w dół
Kto ma klucze do drzwi?
Kochaj mocno, kochaj mnie
Egoizm na pół

Już sama nie wiem czy siebie znam?
Tyle mego to, co się śni

I czego wciąż mi brak?
Przecież wszystko mam
Obcy ludzie mówią, że
Tak zazdroszczą mi

Czego wciąż mi brak?
Co tak cenne jest?
Że ta nienazwana myśl
Rysą jest na szkle

Beznamiętnie podpalam świat
W końcu liczy się gest
Obracam w palcach zagadkę dnia
Fala bije o brzeg

I sama nie wiem czy szukać bram
Do ogrodu, gdzie mieszka nic

Czego wciąż mi brak?
Przecież wszystko mam
Obcy ludzie mówią, że
Tak zazdroszczą mi

Czego wciąż mi brak?
Co tak cenne jest?
Że ta nienazwana myśl
Rysą jest na szkle

Czego wciąż mi brak?
Czego miewam mniej?
Na ulicy mówią mi
Wszystko jest okey

Czego wciąż mi brak?
Co tak cenne jest?
Że ta nienazwana myśl
Rysą jest na szkle

Czego wciąż mi brak?
Przecież wszystko mam
Nie zrozumie nigdy mnie
Ten, kto nie jest sam

Czego wciąż mi brak?
Co tak cenne jest?
Że ta nienazwana myśl
Rysą jest na szkle?

Czego wciąż mi brak?
Czego miewam mniej?
Czego wciąż mi brak?

Czego wciąż mi brak?

I czego zawsze w życiu mi brak?

Pięknie wam dziękuję kochani
Kwartet smyczkowy na chwilkę nas opuszcza, a my już mu bardzo dziękujemy
Zaraz wrócą, Piotruś, Zuza, Jarek i Krzysio
A my przenosimy się w świat filmu, rozrywki, seksu właściwie