A kiedy nogi przestaną cię nosić
Choć do chodzenia były stworzone
Dalej wędruj choćby wśród myśli
Żeby dojść na chwilę do siebie
Żeby dojść na chwilę do siebie
Przynajmniej w wyobraźni
Bo to też jest jakieś wyjście
Z kłopotliwej sytuacji

A kiedy nogi przestaną cię nosić
Choć do chodzenia były stworzone
Dalej wędruj choćby wśród myśli
Żeby dojść na chwilę do siebie
Żeby dojść na chwilę do siebie
Przynajmniej w wyobraźni
Bo to też jest jakieś wyjście
Z kłopotliwej sytuacji

I nie szukaj dziury w całym
Tylko pytania stawiaj
Takie jak dziecko
Gdy siebie zobaczy
W odbiciu kałuży

A kiedy nogi przestaną cię nosić
Choć do chodzenia były stworzone
Dalej wędruj choćby wśród myśli
Żeby dojść na chwilę do siebie
Żeby dojść na chwilę do siebie
Przynajmniej w wyobraźni
Bo to też jest jakieś wyjście
Z kłopotliwej sytuacji

Zadawanie pytań
Jak mówił pan H
Jest przede wszystkim
Pobożnością myślenia
A ty przecież wciąż
Szurasz pantoflami
Po świata parkiecie

A kiedy nogi przestaną cię nosić
Choć do chodzenia były stworzone
Dalej wędruj choćby wśród myśli
Żeby dojść na chwilę do siebie
Żeby dojść na chwilę do siebie
Przynajmniej w wyobraźni
Bo to też jest jakieś wyjście
Z kłopotliwej sytuacji

A kiedy nogi przestaną cię nosić
Choć do chodzenia były stworzone
Dalej wędruj choćby wśród myśli
Żeby dojść na chwilę do siebie
Żeby dojść na chwilę do siebie
Przynajmniej w wyobraźni
Bo to też jest jakieś wyjście
Z kłopotliwej sytuacji

A kiedy nogi przestaną cię nosić