Gökyüzünde kaybolmak huzur verebilirdi belki
Yıldızlar anlatsa onları dinlerdim
Güzel bir şarkı vardı rüya gölgesinde çalan, adı neydi?
Aslında şarkı değil güzel olan sendin

Sefaletteki bu gönül yoksun hayatından
Beni benden alabilen tehlikeli
Yine de sarılırdım, belki sıkılırdım
Asıl beni bana veren kadınımdır

Ne kadar karışık di mi?
Şu an seni yazmak istiyorum, seni
Bi' çay kaşığının çıkarttığı sesi
Bir de aklımın gürültüsü

Bir de hava serin
Bura benim yerim ama rahat değilim
Nedeni belli değil
Belki sıcak su yoktur begonya
Bu farklı parola
Eğitimim, ailem, belki de ütopyam

Bu şiiri dinliyorsan gönül dağımdasındır
Yorgun ellerimle hitap edeceğim kız
Prenses olamaz zaten, anlıyorum
Hissederek yaşıyorum
En azından bu aralar böyle
Bu karakter sığar mı cümlelere?

Ben uzun uzun yazıyorken uzay boşluğuna mektubumu
Kimisi ağlıyordur, o da farklı konu
Yine de yazıyorum belki duyan olur ha?
Sinyaller aşkı öldürür mü? ya da şöyle diyim
Radyasyon bi' insanı güldürür mü?

Tahta kalemlerin kokusuyla yazılmamış bir şiir
Yanar mı? Bunu yalan sanar mı bu insanlar?
Samimiyet neydi? gülmek mi? küfür etmek mi?
Yoksa beklemek mi doğru olanı? bilmiyorum
Ben bu dağların ardındayım, bekliyorum

Ölüme kadar gidebilecek lazım
Son nefeste kim tutar elimden?
Şarkılar olmayacak razı
Ben beni kaybettim yeniden

Kendimi bulmam lazım
Kendimi bulmam lazım
Kendimi bulmam lazım
Bana kendimi ver

Ölüme kadar gidebilecek lazım
Son nefeste kim tutar elimden?
Şarkılar olmayacak razı
Ben beni kaybettim yeniden

Kendimi bulmam lazım
Kendimi bulmam lazım
Kendimi bulmam lazım
Bana kendimi ver

Ölüme kadar gidebilecek lazım
Son nefeste kim tutar elimden?
Şarkılar olmayacak razı
Ben beni kaybettim yeniden

Kendimi bulmam lazım
Kendimi bulmam lazım
Kendimi bulmam lazım
Bana kendimi ver