ô Menschen! Wilt dit onheil horen
Dat Leyden plots'ling overkwam
Een' klap weerklonk als nooit tevoren
Werd zelfs gehoord te Amsterdam!
Een schip dat rustig kwam gevaren
Over de milde waterbaren
Had zich in Leyden neêrgelegd
Wat lag het diep! Een halve vadem!
Het was alleen met kruyt geladen
En kruyt verdraagt een vonkjen slegt!
En kruyt verdraagt een vonkjen slegt!

Was het de knegt die wilde koken
Uit honger na een lange tocht?
Of was 't de schipper die om 't rooken
Een pypjen zich had uitgezocht?
Geen mensch nog die het kan verhalen
Al zoekt gy duizend- duizendmalen:
Geen levende getuig' is meer!
Zy lieten zelfs geen kreet meer horen:
Het vuur deed hen totaal versmoren;
Hun asch kwam uuren later neer!
Hun asch kwam uuren later neer!

ô Kinderen! op school gezeten
Verzonken in het lerend spel
Gyj hebt het nauwelijks geweten
En raakte doodelijk bekneld
Nu ligt gy daar als naameloze
Geknakte pas ontloken roozen
In 't witte steenommuurde graf
Ach! zwangeren de tijd van baren
Die mogt u nimmer wedervaren
De dood was nooit zo dubbel laf
De dood was nooit zo dubbel laf

Geen muur meer binnen honderd meter
Kon 't daverend geweld weêrstaan
En die daarbuiten was die deed er
Goed aan om met spoed te gaan
Van 't schip nog kwam er door de beving
Een deel teregt in heel d' omgeving
Het roer buiten d' Hoogwoerdse Poort
Temidden splinters niet te tellen
De mast in Sint Anna's Kapelle
Hij ligt er nog: zooals het hoort!
Hij ligt er nog: zooals het hoort!

Het Raapenburg kwam droog te vallen!
Er hing een schrikkelijken damp!
Ach! Plotse stilte na het schallen:
Nog nooit trof Leyden zulk een ramp!
Ik mag-! ô God! Ik wil 't belyen!
Nog elken dag een traantjen schreien!
Hier past toch nauw'lijks een moraal
Dan dat u heel goed uit moet kijken
Mocht er een kruytschip naast u blijken
Dat is dan 't einde van 't verhaal!
Dat is dan 't einde van 't verhaal!