Je Zult Nooit Meer Naast Me Lopen



In de stad zijn de straten uitgestorven
Waar ik met jou heb rondgezworven
Ruikt de regen zelfs bedorven

‘k Zet m’n kraag maar weer omhoog
Want dat houdt me warm en droog
Jij zult nooit meer naast me lopen

In ’t portiek waar jij thuis was in mijn
Armen
Lijkt mijn lichaam te verstarren
Schuilen kan me niet verwarmen
Misschien dat ik eraan wen
Moedig mens dat ik niet ben
Jij zult nooit meer naast me lopen

Op den duur zal ’t vanzelf wel weer
Veranderen
En verkleum ik tot m’n tanden
Maar ’t zweet staat in m’n handen
Hier op straat zie je geen hond
Loop ik wat verloren rond
Jij zult nooit meer naast me lopen

Mijn postuur spiegelt in een etalage
Maar dat vreemde personage
Kijkt me aan met duizend vragen

‘k Wou dat ik ’t antwoord wist
Maar hier naast me in de mist
Zul jij nooit meer naast me lopen

En bij ’n school spelen opgeschoten kinderen
Hun gelach kan niet verhinderen
Dat ik ’t hier niet meer kan vinden
’t Heeft de sfeer niet zonder jou
In die stad waar ik van hou
Zul jij nooit meer naast me lopen

In de stad zijn de straten uitgestorven
Waar ik met jou heb rondgezworven
Ruikt de regen zelfs bedorven
‘k Zet m’n kraag maar weer omhoog
Want dat houdt me warm en droog
Jij zult nooit meer naast me lopen

Mmmmmmmmmmmmmmm