My hart verlang na die stilte van die wye wuiwende veld
Ver van die stadsgeluide en die klinkende klank van geld
Ek is moeg vir die rustelose lewe van mense wat kom en gaan
En ek wil terug na die vrye ruimte waar ‘n siel in woon, wat verstaan

O ek sien weer die son op die velde en die ewige blou daarbo
En my hart skiet vol van heimwee en my drome swem in my oë
En my hart skiet vol van heimwee en my drome swem in my oë

Ek sien weer die ylbloue berge daar ver oor die westerkim
En wonder nie meer waarom weemoed so sag uit my liedere klim

Klim na die grys lug bowe waar die son in die miste kwyn
Want o, ek verlang na die velde na die ewige sonneskyn