Kupiłem starą kopertę z numerem więźnia
Z czerwonym znaczkiem i stemplem po Niemcach
Siedziałem nocą nad kartką przy dźwiękach
I coś kazało pisać o polskich chryzantemach
Różany kolor na szklanych płyt marmur
Złotem wleczony napis fotografie dziadków
W dłoni koperta ślad minionych czasów
Być może to jego ostatni zapisany arkusz
Liście brzóz wybijały takt marszu
Dym zezwolił by dusze poniosła siła wiatru
Bądź wolny nie skrępowany płytami potrzasku
Ponad kolczaste druty i pagony strachu
Lecz ja tu na ziemi wśród brzóz oddam salut
Idąc aleją cmentarza jak po pamięci szlaku
Myślę co pisałeś w liście na wpół martwy
I czy kartka zapisała ślad linii papilarnych
Ostatni ślad człowieczeństwa

Czasami wierze że z nadzieją w głosie
Mówiłeś do współwięźnia że ten koszmar się skończy
Że w liście czytanym przez żonę Twoim głosem
Pytałeś czy pamięta wiersz o wrześniowym wrzosie
Ani słowa wzmianki o twoim losie
Cenzura jak pies bezpieczeństwa
Że jest Ci źle nie narzekasz ani trochę
Choć Kapo bił tak że pięści kruszyły żebra
Choć krematoria ścierały ludzi na proszek
Wierze że szedłeś tam mówiąc nie płacz
I kiedy śmierć przyszła Ty widziałeś warszawskie noce
Na ścianach murów znak Polski Walczącej
Nie wiem kto pisze Ja czy Koperta
Pustka bez listu i kilku zdań prawdy
Na przedramieniu czuje ból cyfer hańby
A tam gdzie leżysz jakby ktoś ciągle szeptał