I jest tak jak od zawsze było
Wiara nadzieja miłość te trzy
Z nich zaś największa miłość

Biegnie przez góry mój oblubieniec
I po pagórkach skacze jak łania
Złoto kaczeńców obudzi ziemię
By zazłociła serca kochaniem

Oczy twe jako dwie gołębice
Co skrzydła pieszczą błękitem nieba
Bądź moim niebem oblubienico
Oddechem wodą i kromką chleba

On jest jak jabłoń pośrodku lasu
Jak cień w upalny sierpniowy ranek
Niechaj wiec zgaśnie słońce do czasu
Kiedy nadejdzie mój ukochany

Rano słońce wschodzi
Znowu pachną astry i bzy
I jest tak jak od zawsze było
Wiara nadzieja miłość te trzy
Z nich zaś największa miłość

Na mlecznej bieli twarzy goreją
Wargi jej niczym wstążka purpury
Gdy się uśmiecha świat tak jaśnieje
Jak w słońcu śnieżne jaśnieją góry

Niech na tę chwilę zamilkną świerszcze
Oto nadchodzi mój ukochany
By z pocałunkiem rozkwitał pierwszym
Dzień Galilejskiej weselnej Kany

Dłonie jak para bliźniąt gazeli
Piersi jak śpiące synogarlice
Daj dni jak bochen chleba móc dzielić
Panie z mą słodką oblubienicą

I jest tak jak od zawsze było
Wiara nadzieja miłość te trzy
Z nich zaś największa miłość