Zabij pustkę we mnie sprawiając że usnę
Obudź mi emocje sprowadź tutaj mój sen
Twoje oczy przepełnia ten strach
Moja dusza dość cierpienia ma
Widzę znów te światło
Pozostawia po raz kolejny te blizny
Kruszy się lodowiec zatapia mój ląd
Kruszy sie me serce odbiera mi głos
Na przemienny spokój i strach
Unosze się by znów spaść
Na przemienny spokój i strach
Unosze się by znów spaść
W tłumie ludzi a jak by nie było mnie wcale
Pytam kiedy miejsce na tym świecie odnajde
Może po tym końcu mojej egzystencji
Może przed tym gdy zamknęli mnie w tej celi
Kraty moje zbudowane są w tej męki wiecznej
Od urodzin planuje tą ucieczke
Ale wiem że wszystko znów powraca
Życie jak syzyfowa praca
Na przemienny spokój i strach
Unosze się by znów spaść
Na przemienny spokój i strach
Unosze się by znów spaść