Tylko jedno było Światło
I on w samotności
Kiedy to się wszystko stało
życie przyszło gościć.
Dał jej swoje pierwsze ziarno
Ziemia, mogła rodzić.
Słonce nigdy tam nie gasło
W swej nieskończoności.

Wyruszyły szukać kwiatu
Spełnić swą legendę
Młode dłonie dotkną Daru
Smutku już nie będzie.
Straszą bagna złego lasu
Droga przez mrok wiedzie
Pędzą szybko, mało czasu
Słonce wkrótce wzejdzie.

Na niebie błyskawice
Chroniące w ciemnościach
Rozświetlają słuszną drogę
Jasny błysk, gromy z nieba jego głosem
Na niebie błyskawice.

On potężny wśród drzew wyrósł
Bali się go wszędzie.
Naród jego cześć mu przyniósł
Walka to orędzie.
Rzekł do niego: Ty mój synu
Strzec mnie zawsze będziesz
A w ostatnim wojny krzyku
Ciebie znowu wezwę.

Błyskawice rozświetlały
Zawsze słuszną drogę
Kiedy obce wiatry gnały
I szalało morze.
On w przyrodzie mocy dany
Siedzi na jej tronie
Chociaż wieki upływały
Zradzał synów sobie.

Na niebie błyskawice
Chroniące w ciemnościach
Rozświetlają słuszną drogę
Jasny błysk, gromy z nieba jego głosem
Na niebie błyskawice