Znowu leżę tu
Bez ciebie bez sił
Bez dechu bez płuc
Znowu czekam choć wiem że znikniesz mi jak
Od lat umyka mi świat
Jak najgorsza z mych win znów sięga mnie
Znajdę nic tu
Jestem ćmą co do światła niespokojnie gna
W pamięci obraz mam
Widzę dłonie czuję skronie po omacku tak
Razi mnie blask
Nie chcę chować się lecz kiedy wołasz mnie
Nie ćmą nazywam się
Nie nie zabronią dotykać
Żarówek co parzą
Żar wypalił już ślady we mnie
Choć niewidoma usycham
Świeć mi tak
Piegami obsypiesz mnie
Znowu leżę tu
Bez dechu bez sił
Bez wzroku martwa w pół
Znowu staram się
Nasiąknąć powietrzem
By unieść znowu się
Lecz gdy tylko twój brzask oślepi mnie tak
Jak w te dni
Znowu ćmą staję się lecę choć wiem
Uschnę gdy wstanie dzień
Nie nie zabronią dotykać
Żarówek co parzą
Żar wypalił już ślady we mnie
Choć niewidoma usycham
Świeć mi tak
Piegami obsypiesz mnie
Nie nie zabronią dotykać
Żarówek co parzą
Żar wypalił już ślady we mnie
Choć niewidoma usycham
Świeć mi tak
Piegami obsypiesz mnie