Tak bardzo się boję boję
Że jestem drzewem co rośnie wątłe
W szczelinie wąskiej płyty chodnikowej
Gdy mogłam być dumną sekwoją

Tak bardzo się boję boję
Że jestem małpą przed telewizorem
Że mnie przez kraty karmią słodyczami
A mogłam skakać z liany na lianę

E e w jakiej szczelinie Jakie wątłe Jak to
W pierwszym primie już ten niebagatelny jest konkret
Że głębszy nieco instynkt drzemie w takim
Drzemie co to ma szczecińskie korzenie
A drugie primo fakt małpa kraty fakt TV z Orwella a cukierki z pod szafy fakt
A i sama małpa raczej z tych łagodnych ale w razie czego może mocno pogryźć

Tak bardzo się boję boję
Że to wszystko nie moje moje
Że w cudze pióra się rano stroję
Że żyję życie nie swoje swoje

Że się uparłam by kochać Ciebie
Że kocham głową nie sercem sercem
Że się uśmiecham choć wcale nie chcę
Że nie wiem nie wiem kim jestem jestem

Moment moment przebóg przebóg po co takim tonem
Ty się tak nie bój nie bój bo jeden szczegół ci tu chyba zniknął w drodze do brzegu
Że pióra cudze ale strój wedle twoich reguł i gdzie i jak nie twój duch
A ten hart Kochasz znaczy musi być tego wart
A z serca bez głowy rzadko pożytek
Więc naprawdę już zmień płytę

Tak bardzo się boję boję
Że jestem koniem pod Morskim Okiem
Że ciągnę brykę pełną dup pod górę
A mogłam galopować po stepie

Tak bardzo się boję boję
Że jestem piosenkarką w Polsce Polsce
Że nie wiem nie wiem kim jestem jestem
Że się nie dowiem i zniknę zniknę

No a na wypadek jeśli jednak nie znikniesz to
Wyobraź sobie jak ten koń z zaprzęgu nagle staje dęba i na woźnicy sprawdza twardość zębów
I mknie w galop w dół po Krupówkach slalom z wozem więc dla tych na wozie to duże niehalo
I za nim cały korowód by poszedł polskich piosenkarzy co nagle mówią swoim głosem
A strach by odpadł w przedbiegach
Ładna wizja No to ciach Wiele nie trzeba