Ons blaadje was wat moe geworden
Van het hangen aan de tak
Zodat het donderdag verdorde
En vrijdag van de tak afbrak

Nu rust het uit op Moeder Aarde
Maar wat doet nu ome Daan
Die gaat met zijn overschoenen
Op ons dode blaadje staan

Een dag later moest oom Daan verscheiden
Niemand ontspringt de dodendans
Ook het blaadje kwam zijn eer bewijzen
Als deeltje van de dodenkrans

Zie je dus ooit een doodmoe blaadje
Ga er dan maar nooit op staan
De dood zit in een heel klein hoekje
Dat zie je maar aan ome Daan