Wist u dat ik hier al eens was?
Mijn lippen staan nog op het glas
O, het was hier, en het was duur
De zwarte drank van mijn natuur

Hier wilde ik de ware zijn, en slikte ik de smart
cls ontgifting, ontgifting van het hart

Ik drink nog steeds; de tijd verstrijkt,
Die bij ons woont en op ons lijkt
O, u en ik, we hebben de gedachtegang verward
Met de wegen, de wegen van het hart

Ik droomde bang dat hij verscheen
Met zwarte brand of licht alleen
De lucht werd stil, het plein werd leeg
clsof de wereld uitstel kreeg

Maar driemaal klonk de laatste vraag die alle tijden tart
Hoe staat het nu, hoe staat het met het hart?

De Rebbi zweeg; hij ging akkoord:
can hem de dans, aan ons het woord
Ze spelen soms nog samen, maar ze slapen nu apart
In de kamers, de kamers van het hart

We hebben hoop, ons beste deel
Maar weten ook, misschien te veel
Een diep geheim, een lief gebaar
Dichtbij onszelf, ver van elkaar

Ja, zelfs al schreef de boekhouder van Bethel alles zwart
Wat weet u nu, wat weet u van mijn hart?

Dus ik vraag niets, mijn mensenkind
Niet wat ik weet, niet wat ik vind
Ik vraag het slechts het kind dat uit de wind zat bij de start
Hoe staat het nu, hoe staat het met ons hart?

Nee, ik vraag niets, mijn mensenkind
Niet wat ik weet, niet wat ik vind
Ik vraag het slechts het kind dat zat te dromen bij de start
Hoe staat het nu, hoe staat het met ons hart?