Powoli powoli
Najpierw pięta później reszta stopy
W takich miejscach musisz być ostrożny
Zaskoczy Cię nie jedna sprzeczność
Jednak staram się to spajać w jedno
Pod powieką a nawet jeszcze głębiej
Wzdłuż neuronów próbuję tworzyć mekkę
Jestem jeden na milion jest mnie milion w jednym
Jestem wszechprzestrzenny
W głowie bałagan mam jak stąd do Alcatras
Od otwartości powiek do myśli w klatkach. Tak
Niewinne dziecko na ramionach Pana Grand Papa
Biblia w dłoni kokaina z rękawa
Potrafię stać w poprzek na moście do Twojej zguby
Potem Cię z mostu zrzucić
Stać w ruchomych piaskach i brać to za dobrą kartę
Bo niczym własna matka wstyd mówi że tak łatwiej
A duma rzuca ponad wpływ grawitacji mnie
Gdzie słyszę tylko jeden głos wyżej leć
Czuję dumę że jeszcze wstydzić się umiem
Później czuję wstyd za zbyt wielką dumę idzie zgłupieć
Chcę pięknej śmierci ale nie chcę umrzeć
Chcę dobrych wieści ale chcę znać prawdę
I więcej czuć
A najlepiej nie czuć wcale

Łatwoplany (zbyt)
Zbyt idealny (z wierzchu)
To zmienia się gdy spojrzysz w głąb
Nie jestem stąd
Nie jestem stąd

Niesie mnie coś więcej niż pragnienie zmian
Eksploruje siebie bo na wiele mnie stać
I wiele chcę wiele więcej niż stać tutaj
Kocham dźwięk dlatego wybucham w amplitudach
I bujam w obłokach na huśtawce nastrojów
Młody chłopak na rozdrożu z milionem tropów
Ale w każdym mroku oczy świecą identycznie
Bądź latarnią lub spłoń żywcem (światło)

Łatwoplany (zbyt)
Zbyt idealny (z wierzchu)
To zmienia się gdy spojrzysz w głąb
Nie jestem stąd
Nie jestem stąd