Κοίτα πως μοιάζουν οι άνθρωποι
Μοιάζουνε και ας το αρνούνται
Τους είδα να τραγουδάν αγκαλιά σε γιορτές συναυλίες και πέταλα
Κοίτα πως μοιάζουν οι άνθρωποι
Κοίτα τους πως αδικούνται
Χωρισμένοι σε χίλια κομμάτια παλεύουνε να βασιλεύουν τα έδρανα
Όλοι έχουν ανάγκη κάποιον να τους νιώσει
Άσε τι λεν στην οθόνη τους
Άμα πάτε μια βόλτα και πιείτε δύο μπύρες
Θα δεις θα στα πουν από μόνοι τους
Κάποια πράγματα δεν αγοράζονται σου είπα και με ρώτησες Ποια
Το να νοιάζεται άμα κουράστηκες σήμερα και άμα κοιμάσαι καλά
Δεν ξέρω με ποιον σε συγκρίνει η κοπέλα ο πατέρας οι φίλοι και η μάνα σου
Μα δε πιστεύω σε τίποτα πέρα από εσένα και από όσα βαστάνε οι πλάτες σου
Τι είναι αυτά τα σημάδια στο σώμα σου μούτρο μάλλον ψυχοσωματικά
Άιντε
Πάρτου την άδεια να φύγουμε να σε δω να κολυμπάς στα ανοιχτά
Να γελάμε που από τις μπύρες δεν μπορούμε να στήσουμε μία σκηνή
Να συζητάμε αυτά τα καμένα που δεν έχουνε λογική
Αν ήσουνα ζώο τι θα θέλες να 'σουνα λύκος ή να 'σουν πουλί?
Η πόσοι σε όλο τον πλανήτη κοιτάν το ίδιο αστέρι αυτή τη στιγμή?
Είχα ένα φίλο που γίνανε τρεις και άλλους δυο που ξυπνάνε χαράματα
Δουλεύανε χρόνο το χρόνο κάπου να επενδύσουνε τα μεροκάματα
Έχω ένα φίλο που καίγεται ακόμα καίγεται γάμα τα
Όποτε πίνει θυμάται τα μάτια της και μαραδιάζει τετράμπαρα
Η καμορούλα μεγάλωσε μπρο
Τώρα βγαίνει βαριά απτόν κτινίατρο
Θα τη βαρέσω ταττού τη πριγκίπισσα
Κάποτε μου έγινε αντίδοτο
Δεν είναι κάκα τα τετράποδα
Το κακό είναι μέσα σου κοίτα το
Και ο γείτονας σου ο μαλάκας γαβγίζει δε σε είδα να του βάζεις φίμωτρο
Όσοι μισούνε ότι δε τους νοιάζει δεν έχουνε θέση στα μέρη μας
Ήμασταν πάντα διαφορετικοί
Οι διαφορετικοί είναι αδέρφια μας
Μη ξεχνάς ότι κάνουμε ραπ
Ποτέ δε μας δώσαν το χέρι τους
Ας καλωσορίσουνε σήμερα στην εκπομπή τους το νέο αστέρι τους

Μη μου το πάρεις άφησε το λίγο ακόμη
Για να απαλύνει τον πόνο σα το depon
Θανάση μου πες γράφε για να ακούν οι δρόμοι
Απτό βορρά ως τα παιδιά των Αθηνών
Αράζουν πίσω απ' το φεγγάρι και το ακούνε
Κάτι τσακάλια που δεν είναι εδώ παρόν
Ότι βιώσαμε είδα να μας ενώνει
Από τη γη ως τα παιδιά των αστεριών

Αυτή η μουσική είναι μάνα μου
Για αυτό προσέχω το στόμα μου
Αυτός ο τρελός είναι αλλιώς είχαν πει μα ποτέ δε με αφήσανε μόνο μου
Μαλακίες δε γράφονται
Αν τελειώσουν τα φράγκα θα πάω να κουράσω το σώμα μου
Να φτύνει κουπλέ η ανιψιά μου και να τα χορεύουνε break τα εγγόνια μου
Άμα έρθω στο χωριό αδερφέ να με πας στη γιαγιά να μου πει για τα έθιμα
Να με αγκαλιάσουνε οι μυρώδιες τα βουνά τα πουλιά και τα έλατα
Να γυρίσω μετά στην Αθήνα να φτύνω κουπλέ από αυτά τα αδέσποτα
Να με κατηγορούνε για ραπ του 90 και υπερβολές στο συναίσθημα
Γουστάρουμε τη περιπέτεια
Τα ταξίδια και τις μηχανές
Να κοιμάμαι μεστη γειτόνια να ξυπνάω σε πόλεις ευρωπαικές
Με φιλάς σταυρωτά πριν να φύγω
Να φοράω το κράνος μου λες
Άμα γίνω εκκλησάκι σε κάποια στροφή να πατήσετε πάνω ταγκιές
Και όλο ηρέμησε λίγο μου λες
Θανάση είναι όλα εντάξει
Αφού το πρόβλημα δεν είναι σπίτι σου τότε γιατί να σε νοιάξει?
Ψυχοθεραπεύσου πριν γίνεις γονιός
Μπας και ο πλανήτης αλλάξει
Γιατί στρίβαμε μπάφους στη τάξη
Με διαταραχές στα 16
Το κεφάλι μου καίει αδερφέ
Πιάσε να δεις έχω μέρες την τέντα
Τα πάντα για την οικογένεια για το συγκρότημα και μία γυναίκα
Για κάθε δάκρυ που φέρνει η ζωή να της δίνω χαμόγελα 10
Και όταν νοσηλευτώ στα γέραμματα να ναι στο πλάι μου σε μία καρέκλα
Ανάβεις τσιγάρο κοιτάς το κενό και καρφί μου ανοίγεις διάλογο
Μου λες ότι θες να χωρίσεις καιρό αλλά σε ελκύει το παράλογο
Τα σε θέλω πολύ που δεν γίνανε λόγια γίναν δαγκωνιές στο μάγουλο
Ιδρωμένα σεντόνια σε ένα διαμέρισμα μες στην Αθήνα τον Αύγουστο
Σήμερα έβαλα το beat και έπιασα το στυλό να τελειώσω το γράμμα
Εύχομαι όταν το ακούσεις να σε πλημμυρίσει χαρά και ζωντάνια
Νιώθω ερωτευμένος και με το συγκρότημα βγήκανε όλα τα πλάνα
Και πήγα με τον evi και don τον Αύγουστο Παλέρμο και Κατάνια

Μη μου το πάρεις άφησε το λίγο ακόμη
Για να απαλύνει τον πόνο σα το depon
Θανάση μου πες γράφε για να ακούν οι δρόμοι
Απτό βορρά ως τα παιδιά των Αθηνών
Αράζουν πίσω απτό φεγγάρι και το ακούνε
Κάτι τσακάλια που δεν είναι εδώ παρόν
Ότι βιώσαμε είδα να μας ενώνει
Από τη γη ως τα παιδιά των αστεριών

Μη μου το πάρεις άφησε το λίγο ακόμη
Για να απαλύνει τον πόνο σα το depon
Θανάση μου πες γράφε για να ακούν οι δρόμοι
Απτό βορρά ως τα παιδιά των Αθηνών
Αράζουν πίσω απτό φεγγάρι και το ακούνε
Κάτι τσακάλια που δεν είναι εδώ παρόν
Ότι βιώσαμε είδα να μας ενώνει
Από τη γη ως τα παιδιά των αστεριών