ฝากดาวหอบรักไป ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล
ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ

จะให้มันหล่นลงมาเจ้าดวงดาราฟังข้าเถอะสักครั้ง
หอบคำว่ารักที่อยากให้เธอได้ฟัง
เธอยังเป็นรักจริงอีกหิงที่ข้าหมายปองอยู่
อยากจะรู้เธอเป็นอย่างไรคิดถึงฉันไหมตอนเขาไม่อยู่
จูบของฉันยังหวานอยู่ไหมที่ฉันฝากไว้ริมฝีปาก you

ฉันยังจำเรื่องราวเหล่านั้นที่ผ่าน
เป็นหนังสือที่อ่านวนอยู่ซ้ำซ้ำ
แม้ว่าปกหนังสือเล่มนี้เริ่มขาด
ฉันก็ยังจะอ่านมันไปทุกวัน

เหมือนว่าทุกทุกวันนี่ฉันต้องยืนมองดาว
ส่งข้อความคิดถึงไปร้อยเรียงสุขสกาว
Baby you might forget me now
แต่ฉันจะขอรักเธอจวบจนนภาสิ้นแสงดาว

ฝากดาวหอบรักไป
ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล
ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ

ก็พอเข้าใจว่าเธอคงไม่ต้องการ
แล้วก็รู้ดีคงไม่ต้องพยายาม
จากคนสำคัญก็กลายเป็นคนเมื่อวาน
จากเป็นคนสำคัญก็กลายเป็นเขาคนนั้น

ต้องเจ็บมากี่ครั้ง
ต้องเจ็บอีกกี่ครั้ง
เธอไม่เคยจะจำ
เธอไม่เคยจะจำ
ต้องเจ็บต้องทนมันอยู่อย่างงั้น
ทำที่เธอนั้นโดนกระทำ
กับคำว่ารักที่เขานั้นพูดให้เธอฟัง

เธอยังคงรักฉันเหมือนเดิมใช่ไหม
แค่หวังว่าเธอไม่ลืมสัญญาที่เคยให้ไว้
อย่าให้ความสัมพันธ์มันเปลี่ยนเพราะความห่างไกล
นาฬิกามันหมุนเวียนแต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ

ทำได้แค่นอนเพ้อคิดถึงเธออย่างนั้น
ถึงแม้จะพบเจอเธอได้แค่ในความฝัน
ฝากดาวดวงนั้น
ช่วยฉันที
ส่งความคิดถึงที่ฉันมีให้เธอ

ฝากดาวหอบรักไป
ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล
ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ

ฝากดาวหอบรักไป
ขอเธอจงรับมัน
ถ้ายังรักกันช่วยตอบกลับฉันด้วยความคิดถึงที
แม้นเราอยู่แสนไกล
ห่างกันเป็นแสนปี
ฝากดาวคืนนี้หอบใจที่มีเอาไปให้เธอ