ที่เห็นว่าทอประกายดั่งดวงดาว
ที่แท้มันคือความลวงจากดวงไฟ
แผ่นฟ้าในเมืองแห่งฝัน
ยิ่งย้ำให้ฉันยิ่งเหงาจับใจ โอ้โว

อยากพบดวงดาวจริงจริงที่เต็มฟ้า
เหนื่อยล้ากับความเป็นจริงที่โหดร้าย
ไขว่คว้าจนเกินกว่าฝัน
แต่ฉันก็ยังไม่ได้อะไร โฮโว

คิดถึงไออุ่น
คิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉันนั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ

ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไรเมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้ไหมฉันยังจดจำ
รู้ไหมฉันยังไม่ลืม

ตรงนี้ยังมืดมนยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร ยิ่งคิดถึงเธอ

ชีวิตคนเราทำไมต้องแข่งขัน
รอยยิ้มคนเราทำไมไม่จริงใจ
แต่ฉันจะต้องอดทน
และฉันก็ยังต้องสู้ต่อไป โฮโว

คิดถึงไออุ่น
คิดถึงกลิ่นดิน
ตรงที่ฉันนั้นพลัดพรากมาไกล
คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ

ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไรเมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้ไหมฉันยังจดจำ
รู้ไหมฉันยังไม่ลืม

ตรงนี้ยังมืดมนยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร ยิ่งคิดถึงเธอ

ฮาฮา โวโว ฮาฮา นานา โวโว โวโว
ฮื้อ ฮาฮา โวโว ฮาฮา โวโว เย

คิดถึงอ้อมกอดของเธอคนนั้น
คนที่รู้ว่าฉันทำเพื่อใคร
รอนแรมมาเนิ่นนาน
คิดถึงแทบขาดใจ

ป่านนี้ไม่รู้ว่าเธอเป็นอย่างไรเมื่ออยู่ไกลแสนไกล
ความผูกพันความห่วงใยนานเท่าไร
รู้ไหมฉันยังจดจำ
รู้ไหมฉันยังไม่ลืม

ตรงนี้มันยังมืดมนยังเหน็บหนาวเหงาเหลือเกิน
มีคนเป็นล้านก็เท่านั้น
ในเมืองที่มีผู้คนมากมาย
ยิ่งเหงาในใจเท่าไร ยิ่งคิดถึงเธอ

ฮาฮา โวโว เยเย โวโว เยเย โวโว
ฮาฮา ฮาฮา ฮาฮา ฮาฮา โวโว
ฮาฮา ฮาฮา โวโว