Έκανα τέχνη την οργή για όσα με χάλασαν
Και μου είναι δύσκολο να νιώσω πως μεγάλωσα
Τα παραμύθια με τους δράκους δεν με φόβιζαν αφού όσα ήδη έβλεπα στον κόσμο με Στιγμάτιζαν
Κόντρα σε προγνωστικά και πιθανότητες
Κι ας ξέρω πως δεν έχω ικανότητες
Έχω ποντάρει στο EP αυτό τα πάντα και ας μην γράφω γαμάτα και ας έχω τα πιο άθλια verse
Βλέπω δαίμονες γύρω από την μορφή μου να χορεύουνε ρομαντικά τα βράδια στο κρεβάτι μου
Συγκατοικήσαμε μαζί σ' ένα πελώριο κελί που το ονόμασα ζωή πάνω στην ζάλη μου
Με συγχωρείτε για το χαλί μου
Βγαίνω έξω με χαμόγελα φτιαγμένα από αίμα και αφήνω το σκοτάδι να με βρει όταν γυρίσω Μεθυσμένος το βράδυ στο μαξιλάρι μου
Κάθε βήμα και μια νέα αρχή κάθε χτύπος να σημάνει και μια νέα κραυγή
Κάθε ρίμα κι ένα στίγμα για να βγει το cd
Κάθε στίχος και μια ανάσα για μια νέα ζωή
Δεν θέλω να φοβάμαι πια
Να μην αγχώνομαι πως θα τα βγάλω πέρα
Θέλω να ζήσω με όνειρα που έχουν ακόμα σφυγμό
Να αναβιώσω της νιότης μου τον αέρα
Θέλω να γίνω η φωνή για τις φωνές τους
Η έμπνευση για ράππερς πριν να γράψουνε τα verse τους
Οι φίλοι μου να χαίρονται για μένα όσο κανείς
Και να προσέχουν τις κοπέλες τους σαν να ήταν αδερφές τους
Η απόρριψη μου δείχνει τον δρόμο
Κι αφού με σκότωσα τόσες φορές με λες δολοφόνο
Έχω μια αλήθεια για το ψέμα που υπάρχει στον κόσμο
Και μια ψυχή που δεν μεγάλωσε ποτε μεστον χρόνο

Πότε σταμάτησα να είμαι παιδί;
Πότε τελείωσαν οι ανάσες που είχα για διαφυγή;
Πότε νοστάλγησα την όψη μιας κόλλας λευκής;
Πάντα συνήθιζα να φεύγεις νωρίς
Τώρα τα γράφω και παίρνουν δύναμη
Δεν θέλω τους σκληρούς μα να με νιώσουν οι αδύναμοι
Όλα τα πρόσωπα που γελούσανε να ακούσουνε τα ραπς μου και να με κοιτάνε αμήχανοι

Δεν τους ένοιαζε τι κάνουμε τι γράφουμε
Μα τώρα όλοι ξέρουν και φοβούνται που υπάρχουμε
Τώρα η λάμψη απ' την Σελήνη μας φωτίζει με κουράγιο στην προσπάθεια το αστέρι μας να πιάσουμε
Χαμογελάω και ρωτάνε τι έχω πάθει
Υποσχέθηκα στους φίλους μου όλη η χώρα να με μάθει
Δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσει, μα η πένα μου όλο τρώει και δεν λέει να χορτάσει
Δεν λυγίζει εύκολα ότι χτίζεται με αγάπη
Κι έχω βάλει τόση αγάπη σ' αυτό πάνω κι όλο βάζω παραπάνω που αν χώραγε στο πλάνο όλο το Μίσος θα είχε σπάσει
Ότι βγάζω είναι απ' της καρδιάς τα βάθη
Τώρα ποιος θα μου πει τι για την εικόνα μου;
Παλιά δεν μ' ήθελαν τώρα χειροκροτάνε το στόμα μου
Ποιος θα μου πει τι για την εικόνα μου;
Δεν μ' ήθελαν τώρα χειροκροτάνε το στόμα μου
Τώρα οτι κι αν βγάλω με σχολιάζουνε
Τώρα και μαλακίες να γράψω εντυπωσιάζονται
Τώρα βγαίνει το CD και ίσως με μάθουνε
Και οι φίλοι μου το ξέρουνε και χρόνια το γιορτάζουνε
Και χρόνια το γιορτάζουνε

Όνειρα
Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα
Κάπως έτσι γράφεται κι αυτό
Τα περισσότερα μου όνειρα δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ
Δεν γίναν ποτέ στόχοι και επιτεύγματα
Αλλά παρέμειναν για πάντα ουτοπίες δύσβατες και μακρινές
Τα κράτησα
Για να 'χω να τα θυμάμαι όποτε με βολεύει
και να αποδρώ από την βίαιη καθημερινότητα
Να χαμογελάω με υπεροψία για εκείνα τα 5 λεπτά που τα σκέφτομαι, νιώθοντας πως δεν μου Αξίζει αυτός ο κόσμος
Είναι λίγοι μπροστά μου οι άλλοι για να με καταλάβουν, σκέφτομαι
Λίγο πριν σκουντουφλήσω πάνω στο τεράστιο εγώ μου, και αντιληφθώ πόσο μικρός είμαι ο Ίδιος

Ελευθερία
Αυτό είναι το μεγαλύτερο δικαίωμα
Τα όνειρα μας ανοίγουν τον δρόμο για την ελευθερία
Τι κι αν πολλές φορές μας φυλακίζουν μεστην αλλόκοτη φαντασία τους
Κι εμείς ανήμποροι να αντισταθούμε στο μεγαλείο τους
Μένουμε άπραγοι να τα κοιτάμε
Έτσι πρέπει όμως
Γιατί ακόμα και ένα ανεκπλήρωτο όνειρο, συνεπάγεται με μια στιγμή πλήρους ελευθερίας
Και αυτό είναι κάτι που δεν θα μπορέσει να μας το πάρει ποτέ κανείς
Το δικαίωμα στο όνειρο
Ας αρχίσουμε από σήμερα κιόλας
Δεν χρειάζεται να μιλάμε
Ούτε καν να κοιτιόμαστε
Μπορεί και να χαθεί το βλέμμα μας στο διάχυτο νεφέλωμα που καλύπτει την ατμόσφαιρα
Δεν με απασχολούν αυτά
Θέλω μόνο να είσαι δίπλα μου
Και να κάνουμε όνειρα