Lekcja nr 1
Warto umieć słuchać ludzi
Raz raz właśnie tak. Ta

Człowieku świat oszalał! Jeszcze nigdy tak nie pędził
Ja mu uwierzyłem a on znowu mnie przekręcił
Martwię się o ludzi czas masowo ich porywa
Żyje w pojebanym czasie który korzenie wyrywa
Weź kurwa otwórz oczy! On przecina Twoje więzi
Przeżyjesz swoich bliskich bo On także Ciebie skreślił
Zacznij wreszcie myśleć bo stoisz tu na minie
Ja nie chcę być ostatnim który mówi Ci że zginiesz
Ja też zgubiłem rozum gdy wybrałem życie w pędzie
Mówi dumny i świadomy gdy mówi o tym błędzie
Za rogiem czeka przepaść na razie widzisz tory
Gdy będziesz za rogiem to nauczysz się pokory
Wyciągam swoją rękę! I nie chcę Tobie prawić
Gdy popełnisz błąd będziesz musiał go naprawić
Świadomość to zbroja! I dzięki niej tu jestem
Lekcja numer jeden ma nas chronić przed szaleństwem

Nie lubisz gdy Cię widzą wiem że boli to spojrzenie
Oczy tych przechodniów zamieniły się w więzienie
Świat znowu zapierdala i nie daje Ci przystanku
Co by się nie działo nie przekręcaj klucza w zamku
Boisz się pomyśleć bo czujesz że to słyszą
Myślisz że o Tobie kiedy czytasz to co piszą
Samotność jest najgorsza! Ja tą dziwkę znam
Nie zaczynaj z nią rozmawiać kiedy będziesz znowu sam
Najwięcej hałasu robi w Twoim duchu pustka
Wiem że można się nie poznać w odbiciu swego lustra
Zacznij to ogarniać zamiast wierzyć w to naiwnie
Bo przez każdą swoją myśl będziesz czuł się dziwnie
Depresja to nie żarty! To choroba tego wieku
Szukaj antidotum w ludziach nim utoniesz w morzu leków
Wystarczy jeden krok! Najgorzej się bać
Życie to gra zespołowa! To lekcja numer dwa

To kłopot jest naprawdę! I to dużego formatu
Bezradność podpowiada żebym zaczął klaskać światu
Nie jestem Twoim starym nie chcę być dla Ciebie belfrem
Mówię Ci o rzeczach które uważam za pewne
Choć nigdy nie siedziałem w kryminale byłem często
Chciałem Cie widywać i zadbać o braterstwo
Komu było zimno? I to były schody
Musiałem ją gotować bo nie było ciepłej wody
To była prywata. W szkole nie mówiłem
Spojrzenia rówieśników czułem ale je dusiłem
Kobiety mego życia pakowałem w bagno
Dziś ściągam czapkę z głowy bo i tak stawały za mną
To bardzo mocny korzeń najważniejsza jest rodzina
Dziękuje im za miłość która biedę tą znosiła
Ta ostatnia lekcja jest jak w stosie siana igła
Miłość w życiu ludzi rozwija ludziom skrzydła

Ta ostatnia lekcja jest jak w stosie siana igła