Przyjechałam z daleka, na nikogo nie czekam
wodzireju łaskawy, wziąłeś mnie do Warszawy
W centrum świata pokój mój, a przez okno klaunów bój
przyjechałam z daleka, cyrk Wawa na mnie czekał

Jeden, drugi ogon zjada
Obok niego z brodą baba
Poklask, strachy, magia, wrzawa
Kugle, czary, miraż, zjawa
I zaczarowane są zaklęte czasem
nadosobliwości z wewnętrznym grymasem
Panopticum bestii, z narodu duchów zjazd
Ze Śląska, ze Wschodu zjeżdżają gościnie jak ja

Mamo, tato, czy ja marzę?
Jestem we śnie czy na jawie?
Mamo, tato, idą strachy
postsłowiańskie czasy

Niech odejdzie frustra
Postsłowiański dyjabeł
Moimi usty rzecze Zaratustra
Niech nam spadnie z głowy diadem
Niech odejdzie frustra
Postsłowiański dyjabeł
Moimi usty rzecze Zaratustra
Niech nam spadnie z głowy diadem

Bajecznice cię omamią
Na uszy ze słów makaron
Antyksiążę usta skradnie
Na dnie łóżka w płacz cię zaklnie

A za winklem użalacze spieniężają żal po stracie
Samotnice, służebnice na bulwarach tkwią o świcie
Nałogowcy, umartwiacze, majak czyha, mami straszy
Paranoje, południce wyszły z pola ulice
Są śpiące krewny, przebudzone ze snu
Nie pomyl z burleską, to nie wszystko jedno
Pod ludzką postacią przeobrażone
Demony w krawatach, strapione

Tylko dola nici przędzie
W liściach drzewach życia kłębek
To nasz festyn, to zła nasza
Wesołe miasteczko, nieśmiertelna rasa

Niech odejdzie frustra
Postsłowiański dyjabeł
Moimi usty rzecze Zaratustra
Niech nam spadnie z głowy diadem
Niech odejdzie frustra
Postsłowiański dyjabeł
Moimi usty rzecze Zaratustra
Niech nam spadnie z głowy diadem