Koguty piały raz po raz
W mrok wyciągając szyje
Jak gdyby wiersze cały czas
Recytowały czyjeś

W tym pianiu z chandry było coś
Tej męskiej tej przepastnej
Kiedy jak złodziej lub jak gość
Drzwi się otwiera własne

Pianie leciało w dal i w mrok
Spadając gdzieś w nieznane
Tak niekochaną twarz czy lok
Gładzi się patrząc w ścianę

Kiedy pieszczota jest jak zgrzyt
Ale brak sił na zdradę
Pewnie dlatego szary świt
Tak długo nie chciał nadejść