Czasy te porwał wiatr kto dwadzieścia ma lat
Jest to dlań świat nieznany
Montmartre w te dawne dni był przystrojony w bzy
Co kwitły pod oknami
Pośród czterech tych ścian choć doskwierał głód nam
Było jak w siódmym niebie
Mieliśmy przecież siebie biedny malarz a obok niego ja

Cyganeria Cyganeria to tyle co znać szczęścia smak
Cyganeria Cyganeria nie jedząc żyjąc byle jak

A w kafejkach był gwar każdy z nas czekał tam
Nim odnajdzie go sława
Ech przyjdzie taki czas że swiat doceni nas
Tak bez wahania mawiał
Kiedy zaś w kuchni szef coś pozwolił nam zjeść
W zamian za nowe płótno niczym było jutro
Grzał nas stary piec a ty mówiłeś wiersz

Cyganeria Cyganeria to właśnie twej urody blask
Cyganeria Cyganeria i był geniuszem każdy z nas

Czasem śmiałam się gdy całą noc przyszło ci ślęczęć przed sztalugami
Retuszowałeś wciąż czy to piersi mej krąg czy bioder moich zarys
Kiedy noc przerwał świt był czas na kawy łyk
To wzywało nas życie i w przedziwnym zachwycie kochaliśmy się
Nadchodził nowy dzień

Cyganeria Cyganeria to znaczy mieć 20 lat
Cyganeria Cyganeria w kieszeniach naszych hulał wiatr

Gdy zabłąkam się tam adres numer ten sam
Ale na tym już koniec
Nie rozpoznaję nie żadnego z dawnych miejsc
Z młodości mej szalonej
Po schodach wbiegam lecz ślad po pracowni twej zniknął już
Raz na zawsze
Posmutniał w nowej szacie Montmartre stary i nie kwitną już tam bzy

La Bohème la Bohème dziś można tylko o tym śnić
La Bohème la Bohème te słowa dziś nie znaczą nic
La Bohème la Bohème
La Bohème la Bohème
La Bohème la