Κάποτε γνώρισα έναν άνθρωπο που έμοιαζε με τσαλαπετεινό
Όχι εξωτερικά απλά είχε πάντα ψηλά το λοφίο τησ φαντασίασ του και πετούσε περήφανοσ γι' αλλουσ ουρανούσ
Μια μέρα λοιπόν μου είπε

Φυλάξου απ' αυτούσ που με τη θλίψη τουσ γυρεύουν να βρουν τα όνειρά σου φυλάξου απ' αυτούσ που σε κρατάν σοβαρό
Φυλάξου απ' αυτούσ που με το μίσοσ τουσ παλεύουνε να κόψουν τα άσπρα φτερά σου φυλάξου απ' αυτούσ που σε περνάν για τρελό

Επειδή χαμογελάσ κι εσύ ρωτάσ ρε φίλε τι κοιτάσ
Κάποιον που στραβώνει όταν εσύ καλοπερνάσ
Μη τουσ μιλάσ μη τουσ απαντάσ φτάνει να θυμάσαι ότι όπου και να πασ

Είναι ωραίο να γελάσ

Ακόμα κι όταν είσαι ένα στάδιο πριν την τρέλα
Ακόμα κι όταν χάσεισ ότι έχεισ χαμογέλα γιατί

Είναι ωραίο να γελάσ

Αυτή ήταν η μοναδική βασική αρχή του φτερωτού μασ φίλου και είχε ένα μεγάλο σχέδιο για να τη μεταδώσει και στουσ υπόλοιπουσ ανθρώπουσ
Μου είχε πει πωσ ήθελε να βάλει καθρέφτεσ σε όλα τα πεζοδρόμια για να βλέπει ο κόσμοσ ουρανό

Κοιτάξου σ' έναν καθρέφτη και αντίκρυσε την πιο κρυμμένη χαρά σου κοιτάξου σ' ένα μεγάλο φωτεινό ουρανό
Κοιτάξου σ' ένα είδωλο που μοιάζει με αυτά που θεσ να λεσ τα ιδανικά σου κοιτάξου σ' ένα γυαλί σαν κι αυτό

Που μοιάζει με ουρανό κοντά άμα πασ και όταν το κοιτάσ λιγάκι πιο προσεκτικά εκεί αναζητάσ τη μυρωδιά τη γλύκα τησ χαράσ την ομορφιά τησ γερασμένησ σου καρδιάσ

Είναι ωραίο να γελάσ

Ακόμα κι όταν γίνεισ παρελθόν για μια κοπέλα
Ακόμα κι όταν χάσεισ κάθε ελπίδα χαμογέλα γιατί

Είναι ωραίο να γελάσ

Όσο για τον μικρό τσαλαπετεινό αυτόν δεν τον ξαναείδα ποτέ
Έμαθα όμωσ πωσ η ζωή δεν είναι η γη που πατάμε είναι ένασ μπλε κόσμοσ
Οι εμπειρίεσ μασ τα σύννεφα του κι εμείσ μικρά πουλιά με λοφία που πετάμε ανάμεσα τουσ

Κι αν κάπου κάπου η ζωή σου κάνει καμιά γκέλα
Μη δίνεισ σημασία απλά χαμογελά γιατί

Είναι ωραίο να γελάσ

Ακόμα κι όταν είσαι ένα στάδιο πριν την τρέλα
Ακόμα κι όταν χάσεισ ότι έχεισ χαμογέλα γιατί

Είναι ωραίο να γελάσ