Były budy na Bródnie
Było ludno w tych budach
Było trudno w tych trudach
Kiedy świętym Wincentym wiódł los

A na Szmulkach najtrudniej
Lecz w ząbkowskim tramwaju
W kawęczyńskim zwyczaju
Starej Pragi odzywał się głos

Bo pan Wiech z czerwoniaka
Który cały Targówek
Jego draki pyskówek
Przeobraził w zadumę i śmiech

On praskiego rodaka
Wziął na Parnas Pegazem
I do dziś tam są razem
Pan Wątróbka Pan Piecyk Pan Wiech

Miał tu władzę Pan Władza
Ale z czuciem z ostrożna
Bo sam wiedział co można
A gdzie kończy się zgrywa i żart

Gdzie co komu dogadza
Gdzie jest mogie nie mogie
Kto dał rąsie kto nogie
I on także do sztuki miał fart

Bo pan Wiech z czerwoniaka
Który cały Targówek
Jego draki pyskówek
Przeobraził w zadumę i śmiech

On praskiego rodaka
Wziął na Parnas Pegazem
I do dziś tam są razem
Pan Wątróbka Pan Piecyk Pan Wiech

Znakiem tego śmiech śmiechem
Ale jest i szwagroszczak
I Gieniuchny schaboszczak
I w dęciaku Syrena i git

I odzywa się echem
Wujo Wężyk z golonką
My ta seta i dzwonko
Cały praski jest fason i sznyt

Bo pan Wiech z czerwoniaka
Który cały Targówek
Jego draki pyskówek
Przeobraził w zadumę i śmiech

On praskiego rodaka
Wziął na Parnas Pegazem
I do dziś tam są razem
Pan Wątróbka Pan Piecyk Pan Wiech

Dziś krugom wielka płyta
Za pudłami tam pudła
Stara sława wychłódła
I już tylko raz w roku we trzech

Gdzie nikt o nic nie pyta
W osiedlowym betonie
Zamajaczą w tej stronie
Pan Wątróbka Pan Piecyk Pan Wiech

Ten pan Wiech z ekspresiaka
Który cały Targówek
Jego draki pyskówek
Przeobraził w zadumę i śmiech

On praskiego rodaka
Wziął na Parnas Pegazem
I do dziś tam są razem
Pan Wątróbka Pan Piecyk Pan Wiech