Det står en mann nedfor di dør,
han banke ikkje på, tidå står stille nå
og du lister deg på tå over golvet
nesten som en flyndre på havets bånn

Du går til vinduet og ser,
og konstaterer at du aldri har sett han før
Med ett banker han på di dør,
men eg vet at du ikkje tør lukka opp

Et sekund blir som to,
di tid står i ro
I det du møter hans blikk
går det opp for deg kem du egentlig har sett

Når djevelen speiler seg,
står månen på håvvet og ser ner på deg
Og hvis du ser han inn i øynene,
blir du en fange av strålene