จำคำสัญญาของน้องได้บ่
บอกกับอ้ายว่าเธอจะรอ
รอกลับมา ฮักกัน บ่มีไผ
นับมื้อนับเว็นสิกลับเมือบ้าน
เก็บเงินแสนขอเจ้าแต่งงาน
แต่กลับบ้าน บ่เห็นเจ้า เจ้าไปใส

กะย้อนว่าฮักว่าแพง อ้ายเลยต้องแบกความฝันจากท้องนา
ไปหาเงินขอคำแพง แม่แก้มเเดงๆ ออกห่างอีกนภา
ถึงเเม้โตอ้ายอยู่ไกล แต่ว่าดวงใจอ้ายอยู่ไกล้น้องหล่า
บ่ว่าสิโดนปานได๋ ถ้าเจ้ามีใจ อ้ายกะยังพร้อมถ้า

อ้ายบ่ได้เปลี่ยนไปดอก ถึงเเม้ว่าเจ้าอยู่ไกล
แม้อ้ายบ่มีคนกอด แต่ขอให้เจ้าสบาย
ถึงเจ้าสิฮักไผก่อน อ้ายก็ยังรอเจ้าได้
อ้ายยังคงรอเจ้าอยู่ตลอด ถึงเเม้ว่าเจ้าไปใส

จำคำสัญญาของน้องได้บ่
บอกกับอ้ายว่าเธอจะรอ
รอกลับมา ฮักกัน บ่มีไผ

นับมื้อนับเว็นสิกลับเมือบ้าน
เก็บเงินแสนขอเจ้าแต่งงาน
แต่กลับบ้าน บ่เห็นเจ้า เจ้าไปใส

ไอ้คำสัญญาที่เธอนั้นบอก นั้นบอกว่ารอ
อ้ายยังบ่ลืมและบ่เลือน
ถึงว่าฮัก ก็ได้แค่ฮัก แต่คงบ่เห็นเจ้าอยู่เฮือน
ทำได้แค่เปิดดูภาพเก่า ที่มีสองเราไม่กี่เดือน
แต่ตอนนี้เธอ นั้นลา นั้นหาย เป็นเพียงอดีตที่คอยเตือน
ว่าฉันนั้นเคย นั้นเคยรักใคร และฉันยังรักเธอที่สุด
แต่สิ่งที่ฉันทำไป ทำไป บางทีฉันว่ามันไม่ถูก
เพราะอยากจะมี มีมากเกินไป มันทำให้กูนั่นไม่สุข
และถึงกูมี มีมากเท่าไร ตอนนี้ตัวเธอก็ยังไม่อยู่

จำคำสัญญาของน้องได้บ่
บอกกับอ้ายว่าเธอจะรอ
รอกลับมา ฮักกัน บ่มีไผ

นับมื้อนับเว็นสิกลับเมือบ้าน
เก็บเงินแสนขอเจ้าแต่งงาน
แต่กลับบ้าน บ่เห็นเจ้า เจ้าไปใส

อ้ายบ่ถือสา ตอนเด็กน้อยสิลืมคำเว่าคำจา
ดีใจนำเจ้าเด๋อ้ายนี้มันพอกำก่า
ลืมไปเบิดแล้ว ยามแลงพาใต้หมอเเวต คำทาง
เคยขับรถไปส่งเจ้า แต่คือสิบ่ได้ไปหา

โทรหาทางบ้านแนเด้อไปอยู่ใสมา
ได้บ่หลายมาขอเจ้าตามคำสัญญา
กลับมาม่องเก่าเฮาเคียง บ่ต้องย่านไผว่า