Miętowe pocałunki
Witają świt pogodny
Budzimy się do życia
Siebie głodni siebie głodni

Trzcinowe Twoje ciało
Okryte tylko niebem
Walczymy z chłodem nocy
Głodni siebie głodni siebie

Jak czerń i biel
Jak blask i cień
Jak dźwięk z milczeniem
Tak my nienasyceni

Jak żar i lód
Jak śmiech i ból
Jak czas z istnieniem
Tak my nienasyceni

Nie damy się pogodzić
Na dłużej niż dwa serca
Spragnieni i łagodni
Głodni szczęścia głodni szczęścia

Nie damy się ocalić
By istnieć jak osobni
Wolimy stać się żarem
Szczęścia głodni szczęścia głodni

Jak czerń i biel
Jak blask i cień
Jak dźwięk z milczeniem
Tak my nienasyceni

Jak żar i lód
Jak śmiech i ból
Jak czas z istnieniem
Tak my nienasyceni