VERSE 1

Azgınların frenleri frengi.
Faili belli fevkalade cinayetler Sex Pistols gibi zincirli.
Frekansları kirli ama filmin fragmanı afili.
Farklı gen,farklı ten,farklı kare,farklı üçgen.
Facianın formülü fosiller kadar eski.
Fasaryalar yönetmenliğinde sinemalar ve ağız dolusu farfara fesat fenalığında fassal.
İçinde ölenleri yıkayamaz gassal.

NAKARAT

Gün sonunda kim kendinden fedakar?
Endamını yitirmiş eskiden sevgime layık olanlar.
Açık denizde kaybolup giden küreksiz kayıklar onlar.
Sözlerimin içine düşenlere can yeleği fırlattım ki boğulmasınlar.
Açık denizde kaybolup giden küreksiz kayıklar onlar.

VERSE 2

Herkes belirlediği güzergahta devam eder kah aheste hızla kah da.
Ben insanları usulca eriyen renkli dondurma toplarına benzetirim önceden beri dünya külahında.
Eriyoruz lan her dakika baktığında.
Keşke ellerimle sökebilsem aklına taktığında.
Ya da ister istemez aklına bir şey takıldığında sökebilsem ordan,seni kurtarsam.
Gemi görünce hırçınlaşan Karadeniz gibiyim ben içindekiler içimdekilerle bozmuş aklını.
Sahipli hatıralar onlar sahibinden satılık.
İlanımın asılı olduğu sakat cam halen kırık.
Sevimsiz endişelerimin tonu bugün daha da koyu.
Onları düşünmekten kendimi unuttum ya gün boyu.
Başkaları adına umuda el sallayalı yıllar oldu da parmaklarıma umutsuzluğum bulaşmış arada sırada.
Beni affet bu arada,ölmek için bekliyorsun sırada.
Elveda!...

NAKARAT

Gün sonunda kim kendinden fedakar?
Endamını yitirmiş eskiden sevgime layık olanlar.
Açık denizde kaybolup giden küreksiz kayıklar onlar.
Sözlerimin içine düşenlere can yeleği fırlattım ki boğulmasınlar.
Açık denizde kaybolup giden küreksiz kayıklar onlar.