ਹੋ ਓ
ਜੇ ਰੱਬ ਨੇ ਰੂਪ ਮਿਜਾਜ ਦਿੱਤੇ
ਐਥੇ ਬਹੋਤਾ ਗੁਮਾਨ ਵੀ ਚਾਹੀਦਾ ਨਈ
ਓ ਜਿੰਨੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿਚ ਹੀ ਜਾਂਣ ਧਰਤੀ
ਹੋ ਓਹਨੂ ਧੌਣ ਤੋਂ ਫੜ ਝੁਕਾਇਦਾ ਨੀ
ਹੋ ਜਿਹੜਾ ਇਸ਼੍ਕ਼ ਦੇ ਵਿਚੋ ਐਤਬਾਰ ਉਠ ਜਾਏ
ਐੱਨਾ ਆਸ਼ਿਕ਼ ਨੂ ਅਜ਼ਮਾਈ ਦਾ ਨੀ
ਓ ਜਿਹੜਾ ਹੌਂਕੀਆ ਵਿਚ ਹੀ ਸੱਜਣ ਮੁੱਕ ਜਾਏ
ਓ ਸਿਧੂ ਐਨਾ ਵੀ ਕਦੇ ਰਵਾਈ ਦਾ ਨਈ
ਸਿਧੂ ਐਨਾ ਵੀ ਕਦੇ ਰਵਾਈ ਦਾ ਨਈ
ਅੱਸੀ ਸਿਧੇ ਸਾਧੇ ਵਿਂਗ'ਵਲ ਨਈ ਔਂਦੇ
ਬਸ ਸਬਰ ਹੀ ਏ ਸਾਡਾ ਰੌਲਾ ਨਈ ਪੌਂਦੇ
ਏ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਰੋਣੇ ਹੋ ਤੈਨੂ ਸਮਝ ਨੀ ਔਣੇ
ਜੋ ਬੀਜੇਯਾ ਹੈ ਤੂ ਓ ਪਾਵੇਗੀ ਨੀ
ਜੋ ਫੱਕਰਾਂ ਨਾਲ ਤੂ ਹਾਏ ਕਰਿਯਾ ਵਦੀਆਂ
ਮੈਥੋਂ ਲਿਖ ਕੇ ਲੈ ਲੇ ਪਛਤਾਏਗੀ ਨੀ
ਜੋ ਫੱਕਰਾਂ ਨਾਲ ਤੂ ਹਾਏ ਕਰਿਯਾ ਵਦੀਆਂ
ਮੈਥੋਂ ਲਿਖ ਕੇ ਲੈ ਲੇ ਪਛਤਾਏਗੀ ਨੀ

ਓ ਕਹਾਣੀ ਖੁੱਲੀ ਇਹਦੀ ਹਾਏ
ਜਿੰਨਾ ਚੋ-ਹੋ ਮੈਨੂ ਨਾ ਨਿਕਲੀ
ਕਿ ਕਰਾਂ ਸਿਫਤ ਮੈਂ ਬੁੱਲੀਆ ਦੀ
ਤੇਰੇ ਚੱਮ ਦੇ ਸੁਣਿਆ ਮੈਂ ਗਾਹਕ ਬੜੇ ਨੇ
ਸਾਡੇ ਸਚੇ ਰੱਬ ਨਾਲ ਰਿਸਤੇ ਪਾਕ ਬੜੇ ਨੇ
ਓ ਜਦੋਂ ਰੂਪ ਤੇਰੇ ਦਾ ਆ ਸੂਰਜ ਡੂਬੇਯਾ
ਮੈਨੂ ਦੱਸ ਦੇ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵੇਗੀ ਨੀ ਜੋ