تو مثل مرغ دریایی رهایی
چشات آتشفشان اضطرابه
همین که تو و خیابون راه میری
به تنهایی خودش یک انقلابه

روی مرز امید و ناامیدی
پر از سردرد و خشمی گیج گیجی خیابونا پره از چهره های
لباس شخصی سپاهی یا بسیجی

ولی انگار یه چیز تازه ای هست
خیابون فرق داره با همیشه
با اینکه بوی خون میده هنوزم
ولی حس میکنی این دفعه میشه!

تویی و احتمال مرگ مغزی
به جرم ارتباط باد و موهات
به دیوارا میکوبه که رها شه زنی
که حبسه توی آرزوهات

توو چشمات به پرنده س عاشق اوج که میخواد هم نفس با باد باشه
نمی ترسه دیگه از تیر صیاد
که میخواد تا ابد آزاد باشه

ببین انگار یه چیز تازه ای هست خیابون فرق داره با همیشه با اینکه بوی خون میده هنوزم ولی حس میکنی این دفعه میشه!"