Maarten Maarten
Hoor je de klok slaan
Nu moet je opstaan
Dit is een teken voor jou
Maarten heb je gekeken
Kom want ik reken op jou

Kom en stel me geen vragen
Want ik zal je dragen
Naar wat je weten wou

Hoor ik een stem wie roept mijn naam
Is het de wind die om mij lacht
Zie ik een schaduw bij het raam
Is het dag of nacht

Maarten
Ik ben het witte paard
En ik wacht
Maarten de nacht duurt niet lang

Maarten kom
Wacht nog even
Maarten
Ik kom wacht nog even
Maarten kom en ga mee

Vlug uit de veren
Denk niet om je kleren
Dit is het uur waarop alles kan
Nu naar beneden
Zacht op de treden
De deur piept een beetje daar schrik je van

Maar eenmaal buiten
Is alles vergeten
Alles is wit en je paardje staat voor
Je rent door de lan en
Dan streel je z'n manen
Je zucht en je zegt in z'n oor

Wil jij me verder dragen
Dan zal ik niets meer vragen
Want ik moet gaan tot waar het licht begint
Maar ikben bang voor alle regen en wind
En wat ik aan het einde vind

Ik ben bang voor de stilte
De stilte woont in je hart
Hard waaien de winden
De winden zijn je vrienden
Vrienden moet ik vinden
Ik draag je m'n vriend

Ik zie de wolken breken
Ik hor de bomen spreken
Een vreemde taal die ik niet kan verstaan
Fluisterende raadsels en een grijnzende maan
Wie weet hoe ver ik nog moet gaan

Ik ben bang voor de stilte
De stilte woont in je hart
Hard waaien de winden
De winden zijn je vrienden
Vrienden moet ik vinden
Ik draag je m'n vriend

Maarten klom op de rug van het paard
En hield zich vast aan har glanzende manen
En zacht als de wolken was har vacht
Ze zwaaide blij met har zilveren staart
En zonder woorden verdwenen ze samen
In de duisternis van de nacht

De weg liep steil door hoge wouden
Stille rivieren en huilende heuvels
Totdat ze kwamen bij een poort
Waar drie verschillende wegen begonnen
Eén naar het land van de zwemende rook
Eén naar het sprookjesbos vol waterfonteinen
En één die niemand ooit gegaan was
En Maarten wist
Welke hij gaan moest