Θεόσ μου φαίνεται στ' αλήθεια εμένα
Εκείνοσ ο άντρασ που κάθεται αντίκρυ σου
Κι από κοντά τη γλύκα τησ φωνήσ σου απολαμβάνει

Και το γέλιο σου αχ! Που ξελογιάζει
Και που λιώνει στο στήθοσ την καρδιά μου
Σου τ' ορκίζομαι γιατί μόλισ που πάω να σε κοιτάξω
Νιώθω ξάφνου να μου κόβεται η μιλιά μου