Today life is but a sparkle of fame it used to be

Budzę się rano i jest tak jakby zawsze
Na sali sam jeden marny błazen
Patrzysz na mnie nie wiem patrzę na siebie
Nawiedzam siebie a teraz leżę znów
Co teraz nie wiem już straciłem rozum
Obumierałem dawno spójrz leżę znowu
Wokół tłum ludzi za grubo to prawda
Może tłum to za dużo to garstka
Jeszcze mama dlaczego jest na czarno
Nie wie sama czemu siedzi tu dziś
Lepiej siadaj mama wyglądasz blado
To nie to miasto i nie te smutne mury
Nie wierzę w duchy ale coś na rzeczy musi być
Szukam wśród ludzi cię gdzieś przecież musisz być
Dlaczego gubisz łzy nie mamy nic
Panie i panowie drodzy goście żegnamy dziś

Today life is but a sparkle of fame it used to be

Budzę się rano u ciebie w domu
Widzę małą jak trzęsie się z zimna
Jesteś tato chciałabym cię przytulić znowu
Nie będzie tak bo trzęsę się z zimna
Jest jakaś inna nie śpi już w łóżeczku
Chwila ty nie licz na nic więcej
Nie licz na nich więcej
Zawiodłeś człowieku
Zawlokłeś ten bezsens na ich ręce
Na nic drę się i na nic kurwa marne gesty
Jestem trzeźwy no cóż trudno
Jesteś wielki tylko dla siebie przecież
Myślałeś wtedy to nóż zrób to no już kurwo
Nikt nie będzie płakał durniu
Zachlaj mordę no spróbuj jedziesz
Nieznajomy a mała mówi tato już
Obudzę się w łóżku w nocy u siebie bez niej

Today life is but a sparkle of fame it used to be