Gdyby emocje przestały na chwile istnieć
Czy kolory tego świata były by tak wyraziste?
Bez krwi, bez serca, bez duszy i rozumu
Ruiny człowieczeństwa niedalekie od ogółu
Czerń i biel w parze nadają szarość
Chcę zapobiec, by tak dalej się nie działo
Me barwy sprawią, że odżyje ten spektakl
Bo martwej natury nie ożywi żaden make-up!
I zanim nadejdzie świt, nakreślę mój szkic
A ty, jako widz, odrzuć każdy kicz, ee?
Uniesienie wprawia mnie w zdumienie
To, co we mnie drzemie odsyła niepotrzebne cienie
Chcę podziwiać piękno
Pomaluję ten świat na żółto i na niebiesko
Bo jak widać kolorów jest mało
A idąc tym tropem obalimy kanon
Wezmę się w garść, bym mógł się wkraść
We wszystkie epoki naszych europejskich miast
Odrzuć strach, ja się nie lękam
Pokłonić przed Bogiem za paletę piękna
Daj mi płótno! Nakreślę słowa
Będę wiedział, że zaczynam żyć od nowa
Rodząc się z czystą kartą, niewinnym płaczem
Stawiając pierwsze kroki stanę się poszukiwaczem

Kiedy widzę, widzę nasz świat
To on tu płynie, dając nam tysiące barw
Melodia gra tysiące lat
I tak trwa piękny umysł u myśli bram

Czasem niedużo trzeba aby mieć wiele
Bezcenne wartości jak prawdziwi przyjaciele
Dźwięk to mój teren jak rodzinne rejony
Opisane pentelem, to świat z mojej głowy
Muzyka z serca jest tam, gdzie właśnie mieszkam
Zabieram ją ze sobą wszędzie, gdzie się przemieszczam
Powiedzą - on na to nie ma papieru
Bez celu, krąży w podziemiu sybydyp - nic nie mów
Nikt nie wystawi mi kwitu na pasję
Sprawdź mnie, bo tak jest właśnie więc masz mnie!
Są ludzie, którzy czują energię wszechświata
Słyszą w duszy głos Boga, który do nich przemawia
Są tacy, którzy czują głosy jak echo w blokach
Odbicia myśli? Czy świadoma paranoja?
Inni widzą kolory gdy zamykają oczy
A ja słyszę w bani sample, werble i stopy
Mówię rapem do tych nut wymyślając takty
Tym mówi do mnie Ten, który jest ponad tym
Ten numer jest o mnie, jak o części echo
Rap rozumiem jak umiem i trzymam się tego
Co powstało wtedy, gdy nie kumałem wszystkiego
Dzięki temu czasem lubię patrzeć w niebo
Słyszę to wszystko, choć tego jeszcze nie ma
Delikatny cykacz, rytmu uderzenia
Bas wchodzi i niesie ten sen jak krew tlen
Czekam jeszcze moment i już dobrze wiem
Zaczynam widzieć tekst a muszę go spisać
Zanim zapomnę o czym miał być dzisiaj

Kiedy widzę, widzę nasz świat
To on tu płynie, dając nam tysiące barw
Melodia gra tysiące lat
I tak trwa piękny umysł u myśli bram

Myśli płyną jak wszystko, choć brak im filozofów
Sens ich porwał i umieścił wśród obłoków
Niech tam królują, z nimi lepszy jest świat
Myśli myślą nad nami byśmy je doganiali
Tak i bezsens stara się mieć siłę coś sprawić
Chcę barw by zachłysnąć się światem
Potrzebuję ich by żyć i rozprawiać się z czasem
Maluję odczuciami, z palety barw świata dźwięku
Kreślę nastrojami by pokłonić się pięknu
Tandecie puszczę oko, ona stworzy mi rytm
A serce przetworzy duszę i pozwoli jej żyć
Ona ma siłę, chęci, które może mi dać
Fizyka to lenistwo, a ja nie chcę w nim trwać
Daj mi, daj mi moc moc by poruszyć świat
To zbliża mnie to filozofów, a ci oddalają się nam
Lecz gdy obiegną po orbicie to znów znajdą się w nas!
Perpetuum na chwilę by zatrzymać istotę
Istnieć, czuć chwile, umrzeć w pogodzie