คิดถึงทุกครั้งเมื่อยามตื่น
พูดไปตรงตรงแบบไม่มีความหื่น
หมื่นธนบัตรไม่อาจตัดระยะทาง
ให้เราใกล้ชิดกันไม่ให้รักจืดจาง

วางโทรศัพท์แนบกายไว้ทั้งวันกันว่าเธอโทรมาจะได้รับสายทัน
ตอนที่ฉันว่างมักจะมาอย่างฉับพลัน
ส่วนวันที่เธอหยุดเหมือนจะทางกลับกัน

มันก็แปลกดีทั้งที่เราก็อยากเจออุปสรรคก็โผล่มาทั้งจากฉันจากเธอ
ความชัดเจนกลายเป็นเพียงฉากเบลอ
จะทำหน้ายังไงดีถ้าวันนึงหากเจอ

ไม่ได้ตั้งใจที่จะผิดสัญญาแต่หน้าที่การงานมันบังคับฉันมา
โปรดเข้าใจกันเถอะแม่ขวัญตา
มันต้องมีสักวันที่โอกาสหันมา

ไม่ว่าวันเวลาจะนานเท่าไหร่
ระยะทางจะแสนไกล
ใจมันยังเรียกร้องแต่เธอ
ข่มตานอนยังนอนละเมอ
แม้ว่าฟ้าลิขิตจะขีดชีวิตให้เราไม่ได้เจอ
ใจมันยังคิดถึงแต่เธอ
ช่างทรมานเหลือเกินหัวใจ

กลางคืนช่างเหน็บหนาวนอนระทมตรอมตรมขื่นขมจมอยู่กับน้ำตา
เคยมีเธอในวันนั้น
ฟังเพลงด้วยกันคิดแล้วมันยังเศร้าใจ

กลางวันก็เหี่ยวเฉานึกถึงวันที่มีเราอยู่อยู่มันก็มีน้ำตา
ทำแสดงว่า good day เพื่อนแซวก็ okay ทั้งที่จริงไม่ใช่

ฉันวาสนาไม่ดี
ช่วยอธิษฐานให้ฉันสักที
อย่าปล่อยให้ฉันทำเธอต้องรอนาน
อย่าปล่อยให้คนทางนี้ต้องทรมาน

ฉันรู้ว่าเธอก็คงคิดถึงช่วงเวลาที่เราได้ใกล้ชิด
จะมีทางไหนให้ฉันได้สักนิด
ที่จะทำให้เราพบกันดังเดิม

ไม่ว่าวันเวลาจะนานเท่าไหร่
ระยะทางจะแสนไกล
ใจมันยังเรียกร้องแต่เธอ
ข่มตานอนยังนอนละเมอ
แม้ว่าฟ้าลิขิตจะขีดชีวิตให้เราไม่ได้เจอ
ใจมันยังคิดถึงแต่เธอช่างทรมานเหลือเกินหัวใจ

ไม่ว่าวันเวลาจะนานเท่าไหร่
ระยะทางจะแสนไกล
ใจมันยังเรียกร้องแต่เธอ
ข่มตานอนยังนอนละเมอ
แม้ว่าฟ้าลิขิตจะขีดชีวิตให้เราไม่ได้เจอ
ใจมันยังคิดถึงแต่เธอ
ช่างทรมานเหลือเกินหัวใจ

ความคิดถึงไม่เข้าใครออกใคร
คุณเห็นรอยยิ้มใช่ว่าจะสุขใจ
คุณเห็นน้ำตาใช่ว่าจะเสียใจคุณไม่อาจรับรู้ใจคนข้างใน

แต่ความคิดถึงมันไม่อาจมองเห็นก็ไม่รู้ว่าพูดเล่นพูดจริงอย่างไร
แต่เพลงนี้มันคือเรื่องจริงแต่งด้วยความคิดถึงออกมาจากใจ