Δεν πιστεύω στο κράτοσ δικαίου κοιτάζω το κόσμο από τισ βάθρεσ του αιγαίου
Ένασ ήλιοσ καυτόσ θα μου κάνει παρέα μέσα στην σπηλιά του νηρέα
Κάνω μάγια τρελά σα σαμάνοσ μα μπροστά στο θηρίο είμαι νάνοσ
Αγαπιέμαι πολύ όταν δίνω φωνή και το φτύνω σαν αμερικανόσ
Πόσο αξίζω στον κόσμο των άλλων επιστροφή στο αστικό περιβάλλον
Μάλλον δείχνω ένα ζήλο υπερβάλλω
Είμαι μικρόσ για αυτόν τον κόσμο το μεγάλο
Η επιβίωση εδώ είναι αγώνασ όταν πέφτει βαρύσ ο χειμώνασ
Αλλά απόψε οι πηγέσ είναι λάδι απόψε παντρεύεται ο ποσειδώνασ
Ένασ φίλοσ μου είπε θα πέσουμε πρώτοι νεκροί μεσ στο χάοσ του πλήθουσ
Εγώ είμαι τρελόσ με τουσ στίχουσ και εκείνοσ είναι αγωνιστήσ απ'τουσ λίγουσ
Εγώ μεγαλώνω σαν να 'μαι παιδί μια φωνή που ζυμώνεται ακόμα
Γουστάρω το ραπ απ την ανατολή με εξαιρέσεισ που δίνουνε χρώμα
Κάτι μέρεσ η ζωή έχει οίστρο κάτι νύχτεσ στριμμένη βαριά και κακίστρω
Γυρνά το κεφάλι τησ ένα λεπτό με κοιτά με το χέρι στο κλείστρο
Στα καλά τησ φοράει ιδρωμένα λινά ταξιδεύει στον κόσμο τησ ντίσκο
Τησ δίνω ένα tip για το που θα τη βρίσκω μου δίνει μια ευχή για το δίσκο

Οι ζωέσ μασ σε δύο λωρίδεσ οι φωνέσ μασ σαν χειροβομβίδεσ
Ή μοιράζεισ σωστά τισ μερίδεσ ή μασ γράφουν οι εφημερίδεσ

Η πόλη μου αθήνα μετράμε τα αστέρια ανθίζουμε σαν φυλλοβόλα
Μασ δίνουν τα σπέκια κρατάμε τα στέκια ραπάρουμε σαν πολυβόλα
Φυλάμε τα νότα σου homie εμείσ δεν πεθαίνουμε ακόμη
Ό,τι αγάπησα είχε μυαλό κοφτερό κουβαλούσε μια ελεύθερη γνώμη
Περιστέρι εδώ κράτοσ εν κράτει πιστεύω στην φιλοσοφία του γκάντι
Κι αν στα αλήθεια θα ευχόμουνα κάτι είναι να αφήσω μια δισκογραφία στην πλάτη
Μίλησε μου για σχέδια πλάνα μεγάλα χωρίσ νταλαβέρια με ορμή
Πάμε βόλτα στην πλάκα να δούμε τ'αστέρια να πιούμε καφέ στο τζαμί
Από τη καραγιώργη σερβίασ που καίγεται η πόλη δεκέμβριοσ μήνασ
Εκεί που ανασαίνει η καρδιά τησ αθήνασ εκεί που χτυπάει ο πυρήνασ
Σιχαίνομαι τουσ βολεμένουσ γουστάρω τουσ εξεγερμένουσ
Να κατέβουμε την πρωτογένουσ να χαζεύω τουσ ερωτευμένοσ
Είδεσ το θράσοσ του κράτουσ ένα απόγευμα στην ιπποκράτουσ
Εκεί που οι μπάτσοι σε πυροβολούν σαν να ήταν τα πάντα δικά τουσ
Αν πούνε μια μέρα να έρθουν για μασ μεσ στα πιο καυτά μασ λημέρια
Ο στίχοσ σαν χειροβομβίδα έχουν ένα λεπτό πριν μου σκάσει στα χέρια

Οι ζωέσ μασ σε δύο λωρίδεσ οι φωνέσ μασ σαν χειροβομβίδεσ
Ή μοιράζεισ σωστά τισ μερίδεσ ή μασ γράφουν οι εφημερίδεσ