De bloemenwei is groen getooid,
we hebben bloemen rondgestrooid,
het goudgelokte kind en wij.
Vriendinnen, vrienden, allemaal,
gezeten rond de vruchtenschaal.
Ook u bent welkom, lach en kom erbij.

We geven picknick
onder wilgen, onder linden,
tussen klaprozen en blinden,
teer beminden in mijn hart
en sluit je ogen, pluk een bloem.

Daar zijn Tony Vos en Lennaert Nijgh
van wie ik nog een tientje krijg.
Het goudgelokte lentekind slaapt zacht.
En zoete rook van blauwe kant
omgeeft mijn hoofd als haartooiband
en druppels honing geuren op mijn vacht.

We geven picknick
met tante Bet en pater Jansen
die alzelven samen dansen,
leliekransen in hun haar.
Kom maak muziek, pluk een bloem.

We vragen u erbij,
de rest verzorgen wij.
Lennaert Nijgh en ik,
wij geven picknick.

Nu speelt de blikken blazersband
die meer dan honderd nummers kent.
Het goudgelokte lentekind speelt fluit.
Gekleed in vijgenblad van schuim
vliegt Dylan door het hemelruim,
speelt hymnen op zijn harp en gouden luit.

We geven picknick,
voor de elven en de feeën,
voor de runderen en reeën,
voor het vee en iedereen
moet aardig zijn, pluk een bloem.