แกร่งดังเช่นภูผา
ใหญ่และสูงเสียดฟ้า
หนึ่งชีวิตคือธรรมดา
กี่รอยแผลยินดีรับมา
ในคราที่โลกโหดร้าย

ไม่หลีกหนีไปไหน
ไม่เคยคิดหวั่นไหว
ตระหง่านไว้ให้ใครได้ชื่นชม
หนึ่งชีวิตท่ามกลางคลื่นลม
มีปะปนดีร้าย

แต่งเติมสีและสัน
ด้วยห่าฝนจากฟ้า
แต่งขอบผาด้วยไฟของเมฆดำ
เปรียบพายุที่โหมกระหน่ำ
ดังปลายพู่กันสั่นไหว

ความโหดร้ายวันนี้
เจ็บและช้ำคราวนี้
กอดเก็บไว้และจำให้ขึ้นใจ
เหมือนดั่งวันไหนที่เคยสวมกอด
วันที่แสนงดงาม

ความจริงจากฟ้า
ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน
มันยังคงสอนใจ

จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ้)

จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จือดือดือ
จึด จึด จึด จือดือ

ยามค่ำคืนท้องฟ้ามีดวงจันทรา (โอ้)
งดงามสดใส (โอ้)
กี่รอยแผลที่เคยถูกก้อนหินทำลาย (โอ้)
บาดรอยลึกเกิดเป็นทางกว้างใหญ่ (โอ้)
ให้เห็น (โอ้)
กระต่ายบนฟ้า (โอ้)
แสนไกล (โอ้)

ความจริงจากฟ้า
ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน
มันยังสั่งและสอน
ให้มีชีวิต

ยอมรับกับความผันแปร
อาจเคยแพ้และต้องเจ็บปวด
มีรอยความผิดหวัง
และคราบน้ำตา

มันยังสั่งสอนหัวใจ
โว้ โอโว้ โว้ โว้
โอโว้ โว้ โว้
โว้ โว้โอะโอ
โว้โอะโอ
โว โอโว้ โว้ โว้
โอโว้ โว้โว้ โว้
โว้โอะโอ โว้โอะโอ

ความจริงจากฟ้า
ขีดไว้ให้โลกสวยงาม
เศษส่วนภูผาที่โดนกัดกร่อน
มันยังสั่งและสอน
ให้มีชีวิต

ยอมรับกับความผันแปร
อาจเคยแพ้และต้องเจ็บปวด
มีรอยความผิดหวัง
และคราบน้ำตา

จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (โอ)
จึด จึด จึด จึด จึด จึด จือดือดือ (เย)
จึด จึด จึด จือดือ

มันยังสั่งสอนหัวใจ
โว้ โอโว้ โว้ โว้
โอโว้ โว้ โว้ โว้
โว้โอะโอ โว้โอะโอ
มันคือความจริงจากฟ้า
เย้ เย้ เย้ เย้
มันคือความจริงจาก