Έλα ρε που είσαι;

Λληνη πα στο δώμα ψηλά
Με ένα σκύλο αγγαλια Να κοιτάει στραβά τις κουρτίνες
Σαν το βράχο που σπας έχω σπάσει τις μαύρες συνήθειες
Στο κεφάλι μου ρίμες σελίδες

Φεγγάρια που λαμψαν σου μάθαν το δρόμο τις σκοτεινές νύχτες και ποίηση
Μάτια σε εγρήγορση κίνηση και παρατήρηση
Βγήκα στο δρόμο από πέντε χρόνων στα τριάντα έχω βγει για να κάνω κατήχηση

Θέλει ψυχή όχι λυπηση
Η δύναμη πηγάζει από τη θύμηση
Γράφω για να καταλάβω
Μετά -φορικα μεταφέρω είδηση
Τρέλα τι να εξηγείς
Στίχοι ήχοι συν
Συναισθήματα που απορείς

Τι πίνει ο καλλιτέχνης να βρεις να πιεις
Ομως δεν είναι διατεθειμένοι να πιουν
με τις αισθήσεις
να μην εκτεθούν
Κόβουν τα φτερά τους για να μιμηθούν
Καινε τα όνειρα τους για να ζεσταθούν

Το παράπονο μου από μικρό παιδί ασαφές
Ενα παράδεισο είχα ονειρευτεί
Το σχέδιο εχει μπει σε εφαρμογή
Η χλεύη θα έρθει πάντα από μικρό αυτί αστοί